________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. तेना स्वानाविक रूपनो लदांश पण चित्राणो नथी. एम सोनसी राजा हर्ष पामी ते चित्रपट पोतानी पुत्री पासें मोकलतो हवो.
ते पटने पितानी आझाथी कौतुकथकी ते कन्या प्रथम दूरथीजोतीहवी. पड़ी तेणें हर्षे करीमनना विनोदने अर्थे ते पट नजीक लईने तेने ते साक्षात् कंदर्परसें करी जोती हवी. पनी विस्मय पामी ते रूप जोती थकी रोम रोम हर्ष पामती हवी.अने तेने अंगे नन्नास उपज्यो. ते देखीने हसती,वली नमो निःश्वास मूकती हुंकारा करती, अत्यंत खेद पामती थकी, सखीने कहे जे. के हे सवि! जेनुं प्रारूप मे ते पुरुष क्या हशे? त्यारें सखी कहे जे के हे वेन! तमारा नमुनाने वास्ते विधातायें निपजाव्यो ले. त्यारे कुंवरी कांइक हसीने शरमंदी थइने सखीने कहे जे के शुं मुफ सरखी बीजी नही होय? माटे तारांते वचन प्रमाण नही, एवा नरने मारी सरखी स्त्रीयोघणी हो. एम वो लीने पनी ते कन्यायें एक अन्योक्ति कही, ते या प्रमाणे:-विंध्याचलनिकू लेषु, स्वबन्दं याऽचरत्सुखम् ।। बालाने करिणी बझा, विधिनायैव धीम ना ॥ १ ॥ अर्थः-विंध्याचलना कुंजवनमा जे हाथणी स्वहंदतायें करी विहार करती हती, ते आज कुशल एवा दैवें बालानने विषे बांधी. एवी अन्योक्ति कही त्यारे तेनी सखीयें हास्य करीने तेने कह्यु के, हे सखि ! म थुरानो पति मेघराजा तेनो पुत्र देव सिंह कुमार, तेनुं रूप या पट्टचित्रे चि त्रेलुं .तेनेज योग्य होय एवी नारीनुं चित्र तुं लखी आप. त्यारें राजक न्यायें लेखन सामग्री मंगावीने ते देवसिंह कुमार योग्य पोतानुं रूप ते पट्टचित्रपर लरव्युं. अने सखीने कर्वा के, या मदनसुंदर पुरुषने ए स्त्रीन रूप योग्य घटे डे के, नथी घटतुं ? त्यारें सखी बोली, दैवयोग होय तो एज घटे. एवे समय ते चित्रपट,राजायें मंगाव्यो.ते प्रतिहारें लइ राजाने
आप्यो. त्यारें राजायें ते पट्टचित्रमा पोतानी कन्यायें लखेला तेना रूपथकी अने सखीना वचनथकी ए देवसिंहकुमारपर पोतानी कन्या रागिणी थई जाणी पबी लग्न माटे पंमित जोशीने तेडी राजा हर्ष पामी विवाहने योग्य लम लेतो हवो. मथुरानगरी प्रत्ये उंटे बेसारीने पोताना प्रधानने मोक लतो हवो. त्यां जश् देव सिंह कुंवरने कनककुंवरी आपवानो थयेलो नि श्चय तेणें मेघराजाने कह्यो. पनी ते मेघराजाय पण जाननी सर्व सामग्री ग्रहीने घणा पुरुष साथें देवसिंह कुमारने विशाला नगरीयें कनकसुंदरी