Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 105

पृथ्वीचंद्र ने गुणसागरनुं चरित्र.
३
बें, जेनो खात्मा प्रसन्नमन थइ, शान्तिपणुं पामी, सुसंवरमां पोतानी म र्यादा पाली, संसारमा पोताना स्वरूपें रह्यो, ते निर्मलजलयुक्त नदीनी पठें पोताने ने परजीवने सुखदायी थया ॥ ५८ ॥ जे देशने वश करे, संग्राम करीने शत्रुगणने जीते घर मंदिर निपजावे, तेपण एक मांचेज निश करे बे. तथा तेने रथ, अश्व, हाथी, पालखी, शय्या, शृंगार, हार व निता इत्यादि वस्तु घणी होय तोपण तेने मितप्रमाणें करीज योग्य होय बे. तोपल ए संसारीजीव ते वस्तुने खात्माने हितकारी जाणे बे. जे राजा देश कोशादि घणा मेलवे बे ने जोगवे बे, ते सर्व बुद्धिनुं सुख माने बे. ए सर्व संपत्तिनो जे विस्तार बे, तेनां यनिमान ममत्व जीव करे बे ते वधुं व्यर्थ . धन्य बे तेने के जे जगतमां मान्य थइने सर्व संगना त्यागी थइने पंतिमा श्रेष्ठ यया ?
एम वैराग्यनावना नावतो यको राजा सहसात्कार संवेग पाम्यो. वि पयसंगथी विरक्त थयो विपमिश्रित यन्ननी पेठें एटले जेम विपमिश्रित यन्न बांयें तेम ते राजा विषयोनो त्यागी थयो. पढी त्यांथी वेर प्रवीने
सेना राणीनो पुत्र जे सुपेण कुमार बे, तेने शुनदिवसें, महोटे न त्सवें राज्य गादीवर स्थापन कीधो. त्यार पढी कमलसेन राजा दीक्षा ले वाने तत्पर थयो, एटले श्री शीलंधर सूरिना शिष्य, सद्गुरु श्रीसंयम सिंहसूर यावी समोसा. तेमनी पासेंथी धर्मदेशना सांजली, महामहोत्सवें, गुणसेना राणी प्रमुख घणी अंतेवरी सायें, तथा घणा सामंत घणा उमराव प्रधानादिक अनेक पुरुष सायें कमलसेनराजायें अणगारपणुं पडिवज्ज्युं एटले दीक्षा लोधी. त्यार पढी ग्रहणा, आसेवना, ए वे प्रकारनी शिक्षाने ग्रहण करता. बह ग्रहमादिक तपें करी, पोताना शरी रने शोषवता, यति स्तवना करतां, गुरुना चरण कमलनेविषे चमर समान थाता, जाइनी पेठें सर्व साधुनुं वैयावच्च करता, गुर्वादिकें कार्य जलावे तुष्टिपणुं पामता, स्मरणादि क्रियायें हर्ष पामता, सर्व प्रमादरहि तपणे, सर्व कृत्यने विषे उद्यमी थका प्रवर्त्ते ले.
एव तें घणाकाल पर्यंत सत्त्वशीलें करीने संयम पालीनें शरीर ज्यारें डर्बल यर गयुं, त्यारें बेहले समयें संजेपण संथारो की धो. अनशन चौवि हार करी, चार शरणां करी, खरिहंतनुं ध्यान धरता, धर्मध्यानें देहरूपी