Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 97

गौतमकुलक कथासहित.
त्य
तवीने कुमरें तेनुं वचन मान्युं तेवारें कापालिक बोल्यो. कालीचौदशने या ववाने दश दिवस बाकी छे. त्यांजगें हुं तमारी पासें रहीश तेपण कुमरें मान्युं. हवे ते योगी, कुमर सायें खाय, पीये, एकांते वातो करे, एम करतां एक दिवस मंत्रिपुत्र बोल्यो. हे कुमर ! तमारे ए पाखंमी सायें गोष्ठी करवी सारी नथी. जेमाटे दुर्जननी संगति अनर्थकारक बे. कुमर बोल्यो, हे मि त्र ! तमें साधुं कयुं पण में दाक्षितायें हा कही बे, ते हवे नाकारो केम कहे वाय ? वली मंत्री पुत्रं घणु वास्त्री तो पण कुमर न रह्यो अनुक्रमें कालीचौद शे निर्भय थकां स्मशानमां गया. त्यां कापालिकें मंगल खालेखी कोइक दें वताने संजारीने नीमनी शिखा बंध करवा मांमी. त्यारें नीम बोल्यो मा
शिखायें बंध श्यो ? महारुं सत्व बे तेज शिखाबंध बे. एम कही हाथमां खड्ग लइने साहसिक थको उनो थयो त्यारें कापालिकें विचायुं के, शिखा बंधनने बजे तो एन बजाय, हवे पराक्रमें एनुं मस्तक लेनं. एम विचारीने आकाश सरखं पोतानुं रूप करीने महा गर्जारव करतो कोपें नरालो थ को जीमने कहेवा लाग्यो रे रे बालक ! तहारुं मस्तक पराक्रमें लेश. य ने जो तुं पोतानी मेजें थपे तो आागले नवे देवता यश. त्यारें नीम बो व्यो रे चंमाल, पाखंमी, मायावी, तने ढुं शत्रुनी पेठे मारीश. एम कहे बे, एवामां पाखंमीयें शस्त्रघात कस्यो. ते घात जीमें वचमांथी बचावीने हाथमां तरवार थर हती ते सहित कापालिकने खंधे चढी बेगे. अने मनमा विचारे ने के, एने मारुं के नही ? वली विचायुं के, जीवतो सेवा करे तो कोण मारे ? एम चिंतवे बे. एवामां तो ते पाखंमीयें जीमनें पक डीने खाकाशे उठायो . त्यांची पडतां एक यक्षिणी देवी तेने करसंपुटमां राखी पोताना मंदिरमां लइयावी. त्यां रत्नमय सिंहासन उपर बेसारीने य दिली कहेवा जागी. हे सुनग ! या विंध्याचल पर्वतमां हुं वैक्रिय नुवन बनावी क्रीडाने वसुं बुं हुं कमला नामें यक्षिणी बुं. खाजे परिवार सहित श्रष्टापदे जश्ने त्यांची पाठी वलतां इहां तुमने पडतो देखीने हूं इहां लावी बुं. हुं महाकंदर्पे करी पीडा पामुं बुं, खने तुं दयावंत बे. हुं तहा रे शरणे यावी बुं. ते माटे मने पीडा पामती राख. या महारो परिवार ते तहारो चाकर रूप जाणजे. ते माटे महारी सायें दिव्यजोग जोगव. ते सांजलीने नीम बोल्यो. हुं भूमिगोचर ने तमे देवांगना हो, तेथी थाप