Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 96

जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. हवे मरण तो ढुकडं श्राव्यु माटे हवे शी गति थशे ? हा हा ! हुँ फोगट नव हास्यो ॥ यतः ॥ आयुर्वर्षशतं नृणां परिमितं रात्रौ तदर्धं गतं, तस्या ईस्य परस्य चाईमपरं बालत्ववत्वयोः ॥ शेषं व्याधिवियोगःखकलितं चायुः परिदीयते, जीवे वारितरंगचंचलतरे सौख्यं कुतः प्राणिनाम् ॥३॥ हवे गुं करूं, क्यां जावं ? हवे तो श्रीअरिहंत, सिह, साधु अने धर्म ए चा रनुं शरणुं माहारे जे. एम बुंबारव करे ले. त्यां तो पाणी टूकडं ावी पहोच्यु. ___ एवामां एक जहाज आवतुं दीतुं. प्रधान बोल्यो. या प्रवहण कोश्क देवता तमारी उपर प्रसन्न थइने लावे . ते माटें ए प्रवहण नपर बेस जो. हवे ते प्रवहण ढ़कडं याव्युं अने तेना उपर पग मूकवा जाय एटले मेघ पण गयो, गाजवीज पण गइ अने पूर्वली परें नाटक जुए के, कचेरी ना लोक सर्व बेठा दे, एनुं दीतुं. त्यारे राजायें निमित्तियानें पूज्युं के, आ आश्चर्य ते गुं ? निमित्तियो बोल्यो, हे राजन् ! या इंजालनी विद्याना बलें में तमने तमासो देखाड्यो. ते सांजली राजाने रीफ नपनी, निमित्ति याने दान दे विसर्यो. हवे राजा चित्तमां वैराग्य पाम्यो विचारे ने के, जेवू इंजाल, तेवं ए रूप, यौवन, स्नेह, आन, संपदा प्रमुख सर्व अ स्थिर , दुं था अपवित्र कायामां मग्न थयो बुं, इत्यादिक विचारतां चिंतवे ने के,महारा पूर्वज जे धर्म आचस्यो ते दुं पण आचलं. एवो निश्चय करी हरिविक्रम पुत्रने राज्ये थापी पोतें तिलकाचार्य नामें आचार्यनी पासें चा रित्र लीधुं. ते नुवनसार हुँ पोतेंज बु.ए महारा वैराग्यनुं कारण तुजने कह्यु.
ते माटे हे नीम ! तें जे प्राणातिपात स्थूलवत लीधुं ने, तेमां सावधा न थजे,निश्चल रेजे. नीम बोल्यो हे. स्वामिन् ! तमासं वचन प्रमाण . प बीवंदना करीसद्ध पोताने स्थानकें पहोता. नीमपण युवराज पदवी नो गवतो, धर्मनियम करतो विचरे बे. एक दिवस ते कुमर मित्र साथे की डा करे , एवामां एक कापालिक याव्यो. ते आशीर्वाद देने एकांते क हेवा लाग्यो. हे नीम ! तुं परमोपकारी बो, माटे सांजल. महारे नुवनदो निणी नामें विद्या , ते बार वर्ष साधतां में पूर्व सेवा तो करी. हवे उत्तर सेवामां कालीचौदशने दिवसे स्मशानमां जश्ने साधीश तेवारें तुं महारो न तरसाधक थाय तो महारी विद्या सिम थाय. ते सांजलीने कुमर विचा रे ले के, आ असार शरीरें करी कोश्ने गुण थाय तो घणुंज रूडं. एम चिं