Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 92

G०
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. साधु जे एनी साथै याव्या ते सर्व सहस्रयोधी सुलट जे. ते तमाळं रा ज्य सेवा आव्या . राजा बोल्यो, तें केम जाण्यं ? पालक बोल्यो एनुं कपट ढुं तमने देखाडीश. एम कही साधुउने कोश्क कार्य नद्देशीने बीजा वनमा उताया. पनी धरतीमां दाटेला शस्त्र सर्व ते पालकें, राजाने देखा ड्यां. शस्त्र देखीने राजानुं चित्त चंचल थयु. तेज वेला पालकने आशा दीधी के तुं एने तहारे गमे तेम करजे. एम कही राजा घेर गयो. __ पड़ी पूर्वलो क्षेप राखीने पालक पुरोहितें पुरुष पीलाय एवं यंत्र थापीने ते साधुनने घाणीना यंत्रमानांखवामांमया. तेवारेस्कंधकाचार्य तो सदुनी पासे रहीने प्रत्येकने उपदेश देवा लाग्या के, हे मुनि ! तमे परस्वनाव मां प्रवेश करशो नहीं. आत्मस्वनावमा रहेजो. ए पालक तमारो शत्रु नथी: पण तमने सिदि साधतां साहाय्यकारी मल्यो ने. जे कर्म घणे कालें दय थाय, ते कर्म अल्पकालमा क्ष्य थशे. माटे मरणथी मरशो न ही. समाधि मरणने तो मुनिराज वांडेज ले. माटें वेदनाथी बीहीशो न ही. एवी वेदना तो था यात्मा समता विना अनंतीवार जोगवी या व्यो . ते माटें समतामा रहेजो. धैर्य मूकशो नही.सर्व जीव पोतानांक स्यां कर्म नोगवे छे ॥ यतः ॥ सन्बो पुवकयाणं, कम्माणं पावए फल विवा गं ॥ अवराहेसु गुणेसु य, निमित्तमित्तं परो होई ॥ १ ॥ तेमाटें एक पोता, आत्मस्वरूप निपजाववाने अर्थे शुक्ष ध्यानमा रहेजो. इत्यादिक गुरुना वचन सांजली ते महात्मा पण सकल कर्मनो अनाव करीने सिदि सीमंतिनीने वरता हवा. एम अनुक्रमें चारों ने नवाणुं मुनिराज तो स कल कर्मरूपीधणांबाली शुक्लध्यान ध्यायीने अंतगड केवली थइमोदे गया.
हवे एक लघु शिष्य शेष रह्यो ले, तेने पण ते पापीयें पीलवा मांझयो त्यारें स्कंधकाचार्य बोल्या रे पालक! प्रथम मने पील, पनी तहारे गमे ते म करजे. एम कहेथके पण ते पुष्टात्मायें सर्वेनुं फुःख याचायेने देखाड वा सारु प्रथम लघु शिष्यने पील्यो. ते पण दपक श्रेणी मांझी केवलज्ञान पामीने अव्याबाध सुखनो जोगी थयो. एवं तेनुं कृत्य देखीने आचार्ये विचारयुं के, अहो ! ए पुरात्मायें महारूं एटलुं वचन पण न मान्युं, ते थी आचार्यने महाक्रोधानल व्याप्यो. तेणे करी गुणरूप इंधणने बाली नांख्यां, अहो ! महारां देखतां ए पापीयें झुं निपजाव्युं ? ए उष्ट पालक