________________
गौतमकुलक कथासहित. नी कूखे स्कंधक नामा पुत्र थयो. तेने पुरंदरजसा नामक नगिनी जे. तेने कुंनकारकटक नगरें दमक राजाने परणावी . ते दमक राजाने पालक नामा पुरोहित वे. एक दिवस दमक राजायें कांइक काम उद्देशीने पालक ने पोताना ससरा पासें मोकल्यो जे. त्यां जितशत्रु राजानी सनामां कोई वार्तावशें करी पालकें धर्मचर्चा करवा मांझी. ते चर्चा करतां पालक पोतें ना स्तिकमति , तेथी तेणें नास्तिक मत थाप्यु. त्यारे पासें वेवेला स्कंधक कुमार जैन धर्मना तत्त्वना जाग हता. तणें ॥नमार्गमां कहेली युक्तियें करी पालकने निःप्टष्टव्याकरण करी माननष्ट करी मक्यो. तेथी पालक को धे जराणो; पण कांश चाल्युं नहीं. पडी जे कामें श्राव्यो हतो, ते काम करीने पालो पोतानी नगरीयें आव्यो. ___एक दिवसें वीशमा तीर्थकर श्रीमुनिसुव्रत परमेश्वर हरिवंशमां उपन्या ते जगशुरु विहार करतां सावजी नगरीयें समोसख्या. तेमने स्कंधककुमार वांदवा याव्या. प्रनुजीयें देशना दीधी, ते सांजलीने स्कंधककुमार वैराग्य पामी पांचशे पुरुपनी साथें दीक्षा लइ उग्र विहार करता हवा. समस्त सिहांतनो सार अवगाह्यो. प्रनुजीयें एमने पांचशे साधुजीना याचार्य कस्या. एक दिवसें स्कंधकाचार्य आवीने प्रनुजीने विनंति करी के, हे नगव न ! जो तमारी आझा होय, तो पुरंदरजसा वेहेन तथा दंझक राजा बने वी प्रमुखने प्रतिबोधवा जावं ? त्यारें प्रनुजी मौन रह्या. वली बीजी वार पूब्यु, एम त्रीजी वार पूब्युं, त्यारे प्रनु बोल्या के, तमारे प्राणांत उपस र्ग थशे. ते सांजली स्कंधक अणगार बोल्या के, ढुंआराधक बुं के नहिं ? प्रनु बोल्या के, तारा विना तहारा शिष्य सर्वे थाराधक . .स्कंधक अण गार बोल्या ढुं गुं न पामुं ? एम कही प्रजुने वंदना करी पांचशे अणगार साथें कुंजकारकटक नगरें पहोता.
ते वात सांजलीने स्कंधकने आवतां पहेलांज ज्यां साधुने उतरवार्नु उ द्यान , त्यां पालकें अनेक शस्त्र दटाव्यां, ते स्थानकें स्कंधकाचार्य पण पधाया. तेमने दंझकराजा नगरना लोक सहित वांदवा आव्या. गुरुयें दे शना दीधी. नवनी अनित्यता देखाडी. ते सांजलीने सदु हर्ष पाम्या. पड़ी एकांते राजाने तेडीने पालक कहेवा लाग्यो के, हे महाराज ! ए स्कं धक ते पाखंमी . आचारचष्ट जे. एमां साधुपणुं नथो. ए पांचेशे