________________
गौतमकुलक कथासहित. जगवाने, दयाधर्मनी देशना दीधी ॥ यतः ॥ संतापं तनुते निनत्ति विनयं सौहाईमुत्सादय, त्युइंगं जनयत्यवद्यवचनं सूते विष कवलम् ॥ कीर्ति कृतंति उर्गतिं वितरति व्याहंति पुण्योदयं, दत्तेऽयं कुगतिं सहीतुमुचितो रोषः सदोषः सताम् ॥ ४ ॥
एवी देशना सांजली देशनाने अंतें राजायें पूब्युं हे जगवन् ! शूरवीर सुनटें गुं जीत, ? केवली बोल्या. अंतरंगना काम, क्रोधादिक शत्र जीत वा. तेना विपाक महा बिहामणा ले. ते क्रोधना विपाक नपर सरना नव थी वर्णवीने ते गामनो पटेल टांग्यो . त्यांसुधीनो सर्ववृत्तांत कही संन लाव्यो. ते कथा सांजलीने घणा नव्यप्राणी प्रतिबोध पाम्या. ते माटे कोधी सुख न पामे इति. आ सूरविप्रनी कथा नवनावना ग्रंथमां बे. हवे बंधमांथी तथा सत्तामाथी क्रोध गया पली मान जाय
, माटे क्रोध पड़ी माननो स्वरूप कहे . ॥माणंसिणो सोयपरा हवंति ॥ (माणंसियो के० ) जे पुरुष मानवंत एटले अहंकारी होय, ते पुरुष (सोयपरा के०) सोच करवाने विपे तत्पर (हवंति के०) होय. अथवा (मासिगो के०) मान करनारो पु रुप एटने अहंकार करनारो पुरुष ( सोय पराहवंति के ) शोकना परा नवने पामे. एटले मानी पुरुषने सोच करवो पडे. ए नाव ॥ यतः॥ पा वंति जश् अयंस, नमायं अप्पणो गुणसं ॥ नवदसणीजो अजणे, ढुति अहंकारिणो जीवा ॥ ५ ॥ ते मान नपर ननित कुमारनो दृष्टांत कहे .
नंदिपुर नगरने विषे रत्नसार नामें राजा राज्य करे बे. ते राजाने रूप वती रंना सरवी रंना नामें स्त्री . तेने पुत्रपुत्र्यादिक अपत्य को जीव ता रहेता नथी. एकदा प्रस्तावने विषे पुत्र आव्यो. तेने जीवाडवानो न पाय करवा माटे सुपडामां घालीने नकरडे नांख्यो. पबी घडिएकने अांतरे त्यांथी पानो लीधो. ते दैवसंयोगें जीवतो रह्यो. एम एक वार बांकीने फर पाबो लीधो माटे उन्नित कुमर नाम दीधुं. ते यौवनवय पाम्यो. पण कोइ जातिस्वनावें घणो अहंकारी होवाथी कोइने नीचो नमेज नही. स्त ब्धनो स्तब्ध रहे ॥ यतः ॥ नमंति सफला वृदा, नमंति कुलजा नराः ॥ गुष्कं काष्ठं च मूर्वाश्च, न नमंति नजति च ॥ ६॥ ते सर्व जगतने तृण बराबर गणे . अनुक्रमें उपाध्यायनी पासें जगवा मूक्यो; परंतु ते उपा