________________
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. टले कल्याणने न पामे ॥ अहे वय कोहेणं ॥ इति उत्तराध्ययन सूत्रव चनात् ॥ ते ऊपर यूर नामा विप्रनी कथा कहे .
वसंतपुर नगरने विषे कनकप्रन राजा राज्य करे . तेने सोमजसा नामें पूरोहित . ते पूरोहितने सूरनामें पुत्र . ते चौद विद्यामां प्रवीण अने माह्यो . पण घणो क्रोधी ले. अमिनी पेठे रातदिवस प्रजलतो रहे बे. स्वनावेंज कठोरनाषी छे. राजसनामां पण कडुआं वचन बोलीने लो क साथे घणो क्वेश करे जे. एक दिवसने प्रस्तावे क्रोध करतां पितानेज ग लुं मरडीने मारी नांख्यो. ते देखीने तेनी माता नासीने पियरे जती रही, राजायें पण उष्ट जाण। पूरोहित पदवीथी उतारी मूक्यो. सदा रोषे रातो रहे ॥ यतः ॥ क्रोधः परीतापकरः, सर्वस्योगकारकः ॥ वैरानुषंग जनकः, कोधः सुगतिहंतृकः ॥ १ ॥ पाडोसी साथे पण आकरो क्वेश करे.
हवे ते सूरनी स्त्री घणी रूपवंती , तेने देखीने राजा ते स्त्रीने लेवा माटे बिइ जोयां करे . एक दिवस ते सूर ब्राह्मण पाडोशी साथें लड्यो. लडतां थकां पाडोशी, मस्तक फूटयु. तेथी ते पाडोशी मरी गयो. त्यारे राजायें तेनुं सर्व इव्य नताली लीधुं. स्त्रीने तेडी पोताना अंतेनरमां मूकी अने शूरने त्यांथी काढी मूक्यो ॥ यतः ॥ लवण समो नदि रसो,विन्नाण समो बंधवो नजि ॥ धम्मसमो नजि निही, कोहसमो वारि नबि ॥ ॥ २ ॥ मार्गमां तेणें कोधे करी तापसी दीक्षा लीधी. त्यां घणुं अज्ञान कष्ट करीने अंते जो था तपनुं फल होय, तो ढुं आ राजाना वधनो कर नार था एवं निया| करी मरण पामीने वायुकुमारमा देवता थयो. त्यां प्रर्व नवनां वैरें.करीने नगर ऊपर धूलनो वरसात वरसाव्यो. समस्त नग र धूलमा दाटयं. इत्यादिक पाप करी मरण पामीने मंब थयो. त्यांथीका ल करीने पहेली नरके नारकी थयो. पनी अनंता नव नमीने मगधदेशने विषे कोक गाममां पटेल थयो. त्यांपण महाकषायी थको कषाय करी रा जा साथे नौटावच्चे लड्यो. ननंठ वचन बोलवा लाग्यो, राजा रूठो. त्या रे ते पटेलने वृदनी शाखायें बांधीने गंधे मस्तके टंगाड्यो ॥ यतः ॥ अनुचितकारंजः स्वजनविरोधो बलीयसा स्पर्श ॥ प्रमदाजनविश्वासो, मृत्युहाराणि चत्वारि ॥ ३ ॥ एवा अवसरने विषे केवलझानी जगवंत वि चरता ते गामने विषे समोसस्या. राजा प्रमुख सर्व केवलीने वांदवाने गया