________________
जैनकथा रत्नकोप नाग हो. ध्यायने पण वंदे नही. एक दिवस उपाध्यायने तमाचे तमाचे मारीने हेठो नांरव्यो. तिरस्कार कस्यो. ते वात राजायें सांजलीने पुत्रने घणो नित्रंब्यो. घणी शिखामण दीधी ॥ यतः॥ मर्दय मानमतंगजदप्र्प, वि नय शरीर विनाशनसर्पम् ॥ क्षणो दादशवदनोपि, यस्य न तुट्यो नुवने कोपि ॥ ७ ॥ तो पण राजानी शिक्षा न मानी त्यारे विषनो यंकू रो जाणी तर्जना करी मूक्यों ॥ यतः॥ धणं धणाण मूलं, जाय मूलं सु दाण सयलाणं ॥ विण गुणाण मूलं, दप्पो मूलं विणासाणं ॥ ॥ ते वारे ते फरतो फरतो तामसंने आश्रमे आव्यो, पण तापसने मस्तक नमा वे नही. त्यारें तापसे जाण्यु के,ए अविनीत ले माटे अमारा कामनो नही. तेथी तापसें पण तेने काढीमुक्यो. हवे मार्गे चाल्यो जतो सामो सिंह याव तो देखीने अहंकारें जराणो खसे नही. तेने सिंहें पण फाल दे मारीना ख्यो. मरीने गर्दन थयो. तिहां घणी ताडना तर्जना खमतो जव पूरो कस्यो. ___ त्यांथी मरीने नंदिपुर नगरने विषे पूरोहितनो पुत्र थयो. सर्व विद्या जणी शास्त्रनो पारंगामी थयो. पण अहंकारी घणो हतो माटे त्यांथी म रण पामीने मूंब थयो. तिहां ते मुंबने जेवारें पाबला नवनुं पुरोहितनुं कुटुंब देखे तेवारे तेमने घणो राग नपजे. एवा अवसरमां त्यां केवली जगवान् पधास्या. तेमने पुरोहितनुं कुटुंब वांदवा गो. वांदीने वेग. केव लीयें देशना दीधी ॥ यतः॥ बलियो बलिनः संति.वादिन्यः संति वादिनः ॥धनिन्यो धनिन संति, तस्मादप्र्प त्यजेत्बुधः ॥ए ॥ इत्यादिक देशना सां जलीने पुरोहितनुं कुटुंब पूवा लाग्युं. हे जगवान् ! अमे नत्तम जातिनां कहेवायें बतां थमने ए मूंब उपर स्नेह उपजे , तेनुं गुं कारण ? त्यारे केवलीयें ननित कुमारना नवथी संबंध कही देखाड्यो. ते सांजली ने राजा प्रमुख अनेक नव्य प्राणी दीदा खेइमोदे पहोता ते मूंब घणो सोच करवा लाग्यो. ते मूंब संमता अंगीकार करी मोद जशे ॥ ए मान उपर ननीत कुमारनी कथा कही ॥ इति नव नावनायां ॥ हवे माननो बंध गया पबीमायानो बंध जाय , ते माटे हवे माया कहे .
॥मायाविणो हुँति परस्त पेसा, जे प्राणी (मायाविणो के०) मायावी एटले जे मायावंत होय ते प्राणी आनवे तथा परनवे (परस्स के) पार का (पेसा टुंति के०) चाकरपणे थाय. एटले कपटी प्राणी यानवें तथा