Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 53

गौतमकुलक कथासहित.
४२ म करीने बोली के, तमे अंशमात्र बीक धरशो नही अमें रत्नमाला प्रमुख राजकन्या बैयें. जोगिणीना वचनें तमारा गुणनी आकर्षी थकी तमोने अमे लंका नगरीना उपवनमा लाव्या बीये. त्यारें मंत्रिपुत्र बोल्यो; हे मि त्र! आपणने ए सर्व वगर महेनतें कार्य निपन्यु जे. तेसांनली राजकुमर बोल्यो. हे मंत्रिपुत्र! कार्यना परिणामनी खबर न पडे. ॥ यतः॥ अंबय फलं सुपकं, सिढिलं विटं समुप्तडो पवणो ॥ साहा मुलासीला. न याणि मो का परिणामो ॥ १७ ॥ ए गाथा कहीने राजपुत्र,तथा मंत्रिपुत्र बेदु नंघी गया. त्यार पड़ी एवी कुमरनी कहेली गाथा सांजलीने ते चारे कन्या
परस्परे विचारवा लागी के, ए कुमरें एवी गाथा कही तेनुं गुं कारण हशे ? परिणाम संदेहालो होय तो पण ए वातमां आपणे उद्यम मूकवो नही. कोण जाणे गुं कार्यपरिणाम थइ जाय.? तो पडी करीयें ! ए म विचारीने ते चारे कन्या शय्याने चारे खूणे चार पादें वलगी वेठी.
एवा अवसरमा वैताढयने विषे शूरपुर नगरनो चंश्चूड नामें राजा ने. तेनी चंझिका नामें पुत्री जे. ते कन्याने योग्य वर न मल्यो, ते माटे माता पिता चिंतातुर थइ रह्या ले. ते देखी कुमरीयें पोतें रोहिणी विद्या संना रीने पोताने योग्य वर पूडयो. त्यारे देवीयें कह्यु के, तहारो जरतार, महें ६ कुमर थशे. पण हमणां मित्रसहित लंका नगरीना नपवनमा सूतो ने. एम सांजलीने चंडिका, विमान नपर बेसी रोहिणी विद्याने बनें त्यां आ वीने ज्यां कुमर मित्रसहित सूतो डे, तथा चारे स्त्री पादें बलगेली ने ते सर्वने नपाडीने वैताढयने विषे पोताना नगरना उद्यानमां मूक्यां. अने देव आराधीने यावत् इहां लाव्यानी वात पोतें घेर ज पोताना पिताने कही.
हवे संकायें चारे कन्याउना पितायें पोतपोतानी पुत्री घेर दीठी नहिं, त्यारे चारे राजा. १ कमलकीर्ति, कमलज़ानु,३ कमलप्रन,अने ४ कमला कर ए नामें चार वियाना बलें चारे राजा त्यां आव्या.प्रनाते चंडिका पुत्रीने लई चंचूड राजा परिवारसहित त्यां आव्यो. त्या सर्व राजा एक एकना .मुख सामु जोता रहे. सहुयें स्वस्व कन्यानो वृत्तांत निवेदीने इहां बाणवानुं स्वरूप परस्परें कद्यु. अने सदु हर्ष पामीने पाणिग्रहणनो आग्रह करवा लाग्या. त्यारे मंत्रिपुत्र बोल्यो. हे नरपति ! ए कुमर, मातापिताने वगर पूब्यो पृथ्वीनां आश्चर्य जोवा नीकल्यो ने ते माटे एवं करो के, पाणिग्रह