________________
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. हवे बीजी गाथाना आद्य पदनो संबंध कहे जे. प्रथम गाथाने खेडे वाल पंमित एटले मिश्रजीव बताव्या,ते कारण माटे हवे
बीजी गाथानी आदिमां एकला पंमित जीव बतावे जे. ॥ ते पंमिया जे.विरया विरोहे, तेसाढुणो जे समयं चरंति ॥ते सत्तिणो जे न चलं तिधम्म, ते बंधवा जे वसणे हवंति ॥२॥
अर्थः-ते पंमिया जे विरया विरोहे. (जे के०) जे पुरुप ( विरोहे के०) विरोध थकी एटले क्रोधथकी (विरया के) विरम्या एटले विराम पाम्या (ते के० ) तेज पुरुपने (पंमिया के० ) पंमित कहिये. ते उपर दृष्टांतरूपें शविड अने वारिविन ए वे नाश्नी कथा कहे .
प्रथम तीर्थकर श्रीऋषनदेव स्वामीना पुत्र इविड एवे नामें हतो जेना नामें लोकमां शविड नामे देश कहेवाय जे. ते इविड राजाने बे पुत्र थया तेमां एक ाविड ने बीजो वारिखिन थया. एक दिवस इविड राजायें शविडने मिथिलानुं राज्य बाप्यु, अने वारि खिन्न राजाने लाख गाम आ पीने पोतें प्रनु पासे चारित्र अंगीकार कस्यं.
हवे एकदा वारिखिन्ननु राज्य दिवसें दिवसें चढतुं विडें देव्यु. तेथी तेनी उन्नत्ति खमाय नही. माटे वारि खिन्न उपर क्षेष धरतो रहे. तेवात वा रिखिलं पण आणी तेवारें तेपण शविडनु राज्य लेवाने उपाय करतो रहे जे. एम वेन जाइ मांहो मांहि वैरने वहेता हता, पण पोतपोतामां मुखें मी बोलता,हृदयमां उष्ट बाशयना धणी विष मिश्रित दूधना कुंन सरखा देखाय. अहो ! धिक्कार पडो लोनने !!! जे माटे लोनवरों एवा पुरुषनी पण मलिन बुद्धि थाय जे. उक्तंच ॥ पितरं मातरं बंधु, मित्रं नार्या सुतं गुरुम् ॥ लोजानिनूतो नूतार्थ, त्यक्त्वावज्ञायते दणात् ॥१॥ ए रीतें उर्ज ननी शिखामणे अन्योन्य बल खोलतां पण कोई कोनो विश्वास न करे. एवामां एक दिवस ज्ञविडे, वारिखिन्ननो पोताना नगरमा प्रवेश करवो निषेध्यो. त्यारे तेने पण कषाय जाग्यो. तेथी यु६ करवाने पोता
