________________
३५४ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. फूल प्रमुखें ते देवतानी पूजा.करवा लाग्यो.जे कारणे मरणनीबीहीक ते महोटी बीहीक . पड़ी राजा प्रमुखें ते यक्षराजने विनंति करी के, हे स्वा मिन् ! अमे अज्ञानथी जे अपराध कस्यो ते खमो, महोटा पुरुषने नम्या एटले ते अपराध खमे एवी नीति , त्यारें यह बोल्यो, तमे ए श्रावकनुं शरण करो, अने पूर्व दिशायें महारुं देहेरुं करो, ते सांजलीने राजायें शे ठने हाथी उपर बेसारीने नत्सवें सहित पुरमा प्रवेश कराव्यो. वारंवार शे उने खमावीने, वली पूर्व. द्विशे यदनुं देहेरं कराव्यु. तेमां शूलिये चढावे लो चोर तथा तेनी पासे ते श्रावक एवी मूर्ति कराव। ॥ इति ढुंमिक क था ॥ ए नवकारना प्रनावथी देवता थयो, पण चोरीथकी तो शरीरनो नाश थयो. इहां चोरी करतां शरीरनो नाश थाय, ए अधिकार है.
हवे त्रीजा तथा चोथा पदनो गो अर्थ कहे . "तहा परवीसु पस तयस्स, सवस्स नासो अहमा गई य” ( तहा के० ) तेमज, जे प्राणी (प रहीसु के० ) परस्त्रीने विषे (पसत्तयस्स के) यासक्त होय, ते प्राणीने ( सवस्स के० ) सर्व इव्य अथवा सर्व गुणनो ( नासो के० ) नाश थाय. अने वली (अहमा गईय के० ) अधम गति पामे. एटले उर्गतियें जाय. ते उपर रावण प्रमुखना घणा अधिकार प्रसिह . पण इहां परस्त्री सेवन करवाथी फुःख पाम्या, अने जेणें परस्त्रीनो त्याग कस्यो ते सुख पाम्या. ते नपर सुरप्रिय कुमरनो दृष्टांत कहे .
मगध देशने विपे राजगृह नगरमा प्रजास नामा.श्रीवीरना अगियार मा गणधर तेना ना यज्ञप्रिय नामें ब्राह्मण श्रावक वसे . तेने यज्ञज सा नामें स्त्री , तेनी कूखे सुरप्रिय नामें पुत्र थयो. पण ते रूप सौना ग्यशीलादिक गुणें करीने देवताने पण घणो वन्नन .
अन्यदा धर्मरुचि मुनिने, प्रनास गणधरजीयें कह्यु हतुं के, तमें राजगृ हनगरें, यज्ञप्रिय ब्राह्मणने धर्मोपदेश करजो. ते सांजली अनुक्रमें धर्मरु चि अणगार राजगृहे पधाया. विचरता थका यज्ञप्रियने घेर अाव्या, या प्रिये पण संन्रमसहित उना थइने आसन आप्युं, ते वासने मुनि बेग, मुनिने यज्ञप्रियें परिवारसहित वंदना करी, मुनि पण वीरप्रनुना गणधर नो परिवार होवाथी घणी प्रशंसा करीने कहेवा लाग्या के, प्रनास गणध रजीयें महारे मुखें कहेवराव्युं जे. जे मनुष्यनवादिक सामग्री उनन पा