________________
गौतमकुलक कथासहित. ३०५ एवामां कोश्क तस्कर धूतारो मठ मूशीने नाशी गयो, राजायें कह्यु एने पण विसर्जन करो, प्रधाने तेने काढी मूक्यो. ते पोताने ठेकाणे गयो..
हवे बौक्षमतनो धणी मंजुसिरि नामें निकुने बोलाव्यो, ते पण आ व्यो. पोताना बुदेवने नमस्कार करी बेतो. मंत्रियें कयुं तमारी केवलि का जोड्ने गूढ चोरने जाणीने राजाने कहो, ते बोल्यो, प्रनाते निश्चय क हीj. राजायें सत्कार दीधो,ते पोताने ठेकाणे गयो. सहस्रमन्ने पण एर त्तांत जाण्यु, त्यारें बौना श्रावकनो वेष कस्यो. मंजुसिरिने विहारस्था ने जर वंदना करी. मंजुसिरियें पूब्युं, हे श्रावकं ! तमे क्याथी याव्या ? ते बोल्यो,ढुं दक्षिण पंथथी आव्यो बु,हे जगवन् ! महारा उपर उपगार क रो, जे माटे आज सर्व निकुने नोजन महारे घेर आप बे. मंजुसिरी बोल्यो, तमे परदेशी बो, तमारा घर नथी, माटे केम करंशो ? ते बोल्यो. श्हांज रहीने करीश. ते वचन मंजुसिरियें कबूल कयुं. तेणे पण बजार मांथी मोदक मांमा प्रमुख लावीने यथाश्नायें सर्वने नोजन कराव्यु. स दु ते श्रावक उपर प्रसन्न थया, विश्वास पाम्या, मंजुसिरितो एकांते केव लिका जोवा बेगे, बीजा निकुयें ते श्रावकने पूजयं, तमे क्या सूझ रहे शो ? ते बोल्यो, तमारां चरणकमले निश लश्श, निलुयें कह्यु, सुखें सूक्ष रहो.पली रात्रीने समये ते तस्कर बिहार मूशी नाशि गयो. विहार मूश्यो जा णीने निदु सर्व खेद पाम्या, तेणें मंजुसिरीने कयुं, ते पण राजा पासे जय खेदसहित बोलवा लाग्यो,हे महाराज! धूतारो विहार मूशी गयो. ए हाथ केम आवे ? राजा बोल्या, एने पण विसर्जन करो, मंत्रियें तेने विसर्यो.
हवे कपिलनो नक्तिवंतो परमहंस नामा कापिलने बोलाव्यो, ते तत्का ल राजा पासे आव्यो. मंत्रियें कह्यु, तमे तमारी केवलिकायें चोरनी ख बर राजाने बतावो. परमहंस बोल्यो, प्रनाते कहीगुं. राजायें तेने आदर देने विसो , ते वात चोरें सांजली, चोर पण परम हंसनो सेवक था तेनी पासे गयो, तेने बे गदियाणा सुवर्णे पूज्यो, पगे पज्यो, गोष्ठी करवा मांमी, चोर बोल्यो,हे जगवन् ! मुझने ध्याननुं स्वरूप कहो, ते बोल्यो,तमे प्रथम अन्यासी बो, माटे महारो हंसनामा शिष्य ने तेनी पासे अन्यास करो, चोर तेनी पासे गयो. तेने हंसें कह्यु, रात्रे ध्यानमां निपुण थयें. चोर बोल्यो,जो एम ने तो,हुँ रात्रे श्हांज रहीश. हंस बोल्यो रूडं.पली ज्या