Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 318

३०६
जैनका रत्नकोष नाग हो. रेंरात पडी त्यारें परमहंसतो एकांते केवलिका जोवा बेठो. चोर पण हंस पासे ध्याननो लेश मात्र शीखीने सूइगयो. पनी सदु को सूइ रह्या एटने
आश्रम मूशीने चोर जतो रह्यो. सूर्य उग्यो एटले हंसें थाश्रममां कांश दीतुं नही. त्यारें परमहंसने जश् सनलाव्युं. तेणे पण राजाने कह्यु, हे रा जन् ! महारा आश्रमने गूढ चरित्रनो धणी चोर लूंटी गयो, माटे अमारी सार संजाल करो. मंत्रि बोल्यो, तमे जश्ने पोतानुं स्थानक शोनावो, का कुं बोलशो नही. एम सांजली ते पण पोताने तेकाणे गयो.
हवे सुरप्रिय नामे नास्तिकवादी पाखंमीने बोलाव्यो. ते राजा पासे आव्यो. ते वृहस्पति नामे पोताना देवने नमीने बेठो. मंत्रि बोल्यो, त मे तमारा झाने करी गूढ चरित्रवंत चोरने शोधीने कहो. ते बोल्यो, प्रना ते एनो निश्चय करीश. तेने प्रधानें विसयों थको पोताने ठेकाणे गयो. ए व्यतिकर सहस्त्रमन्ने जाण्यो त्यारे ते गणिकावाडे गयो. त्यां प्रथम यौवन वयमां वर्तती, परम रूपवंती, अनुत वेषनी धरनारी, जाणे कंदर्प नी राजधानीज होय नहि !!! एवी अनंगसुंदरी नामें एक गणिका पासें जश कपूरसहित तंबोल आप्यु. वेश्याने कयुं, जो महारुं कार्य साधे तो ढुं तुमने दश दीनार अने अवल प्रधान वस्त्र आपुं. ते वात सांजली वेश्यायें कडं सारूं, त्यारें चोर बोल्यो, आज तुं कां बोलीश नही, जे हुँ कहूं ते मौनपणे करजे. ते वेश्यायें अंगीकार कयुं, तेवारें वेश्याने लेइने सुरप्रिय पासे गयो. तेने नमस्कार करीने कतो हवो के,हे जगवन् ! ए महारी नगि नी. ते नास्तिक मतमा वासित ,माटे तमारे हाथें दीक्षा सेवा ले ले. सुरप्रिय बोल्यो, बदु सारी वात, पण अमारी दीक्षानो ए आचार डे के, प्रथम दीदा लीधी एटले पोताने हाथें एक पशु मारवो, मदिरा पीवी, महार। साथें एक नाजनमां वेसी नोजन करवू, जाश्ने पण धणीनी न जरें जोवो, चोर बोल्यो, ए सर्व करशे, वेश्यायें पण तेमज कस्युं. रात्री पडी त्यार सूरप्रिये धूतने कडं. महारे तो कोई प्रयोजन वशे एकांते सू बुं बे. माटे ए तहारी नगिनीने लइ तमे सदु महारा शिष्य साथै मदिरा पान करो. धूर्त बोल्यो, हे गुरु ! जे बाप आज्ञा करो ते प्रमाण. सुरप्रिय एकांते बेगो, तेणें पए मदिरापान प्रकट कयुं, अनंगसुंदरीने वचमां बेसा डी ते पण घणा विकार प्रकट करती मदिरापान करती हवी, एम सदुयें