________________
गौतमकुलक कथासहित.
IVI लीने मने कहेजे. प्रातःकाल्ने नगरमा गइ पण कां माताने तेवी वातनी खबर पडी नही. त्यारें नगर बहार नीकलीने पणघटने मार्ग बेली.दणेक थएटले पुरोहितनी पुत्री जल नरवा निमित्ते आवी, तेने कोक स्त्रीयें पूब्युं जे पुरोहित, घर चोर मूशी गयो, ए वात साची? ते बोली हा साची जे. फरी पूजा का शुदि मली? ते बोली महारा पितायें राजाने 'संनलाव्युं ने, राजायें कोटवाल पण बोलाव्यो, एवा समयें धनसार नामा शेत अने नापित ए बे जण का कार्य विशेपें राजा पासे आव्या हता,त्यां शेठ बोल्या,एवं घणुं धन लीधुं ने माटे प्रधान वस्त्र पहेरशे. ते वस्त्र महारे हाटे सेवा आवशे. तेम वली नापित बोल्यो, महारी पासे पण नख उत राववा मुंमन कराववा अावशे. त्यारें पकडीने तमने सोंपीयं. ___ ए वात पुरोहितनी पुत्रीना मुखथी सांजलीने चोरनी माता घेर गइ. जेवं सांजव्युं तेवु पुत्रने कयुं. ते पण वाणियानो वेष करी नापितने घेर गयो. नापितें महोटं आसन आप्युं, नख नतस्या, वाणियानो वेष देखी ने नापितना मनमां घणो आनंद नपन्यो, विश्वास उपन्यो, तस्करसं झा गइ, चोरें पण उठती वेलायें कह्यु के, कोश्कने महारी साथें मोकलो तो तेने पैसा अपा. नापितें पोताना बोकराने मोकल्यो, चोर धनसार शे उने हाटे गयो, शेवें आसन आप्युं ते नपर बेठो. शेठ बोल्या,शे प्रयोजनें याव्या. चोर बोल्यो,घणा अवल सुंदर वस्त्र देखाडो,शे वस्त्र देखाड्यां, ते माथी प्रधान वस्त्र लेइने उठ्यो. शेव बोल्या,एनुं मूल्य कोण आपशे ? चोर बोल्यो, ढुं व्य लेइने हमणा आबुं . त्यां सुधी आ बोकराने मूकी जान बु. शेठे कयुं सुखें जाउ. तेवारें चोर घेर गयो. वस्त्र माताने सोप्या.
वली माताने कह्यु के, लोकनी वात सांजली श्रावो. माता सांजलवा गइ. सांजलीने पुत्रने कहेवा लागी के, हे पुत्र ! शेठ अने नापित वेदु ज एवं राजा आगल फरियाद करी के, हे राजन ! अमने चोर मूशी गयो. ए वामां पासे सोदागर बेठो हतो ते कहेवा लाग्यो. हे देव ! ए धणीने घोडा विना नहिं चाले. अने प्रधान घोडामहारा विना कोइने घेर नथी. ते मा टे महारीपासें घोडा सेवा आवशे, तेवारे एने पकडीने महाराजने सोंपी श. बीजी कामपताका गणिका बेठो हती ते बोली, हे महाराज महारा घ र विना ए बीजे क्यां नहि वसे. माटे ढुं सोध काढोने तमने सोंपीश.