________________
गौतमकुलक कथासदित.
२०१
प्राचार्यना शिष्य धनगुप्त नामा आचार्य अपर तटे रहे बे. तेना शिष्य गंग नामा आचार्य हता ते पूर्व तीरे रहे बे. ते अन्यदा शरत् काल विषे याचार्यने वंदना करवा माटे गंगानदी उतरे बे. तेने माथे टाल a. तेणें करीने तडके माथानी ताल तपे बे. तथा पसें नदीना पाणीयें शीतलता अनुभवे बे. ते अवसरें कोइक मिथ्यात्वमोहिनीना उदयथी ते • शिष्य चिंतववा लाग्यो के, सिद्धांतमां तो एक समये 'समकाले बे क्रिया नुं अनुवतुं निषेध्युं बे. खने हुं तो एक समये शीतता तथा उष्णता ए वे क्रिया साज अनुन बुं. ते माटे अनुनवविरुद्ध होवाथी श्रागममां युं ते रूडुं नथी लागतुं. एम विचारी गुरुपासे खावीने ते वात केहतो हवो. गुरु बोल्या, तुं कहे बे के, हुं एक समये वे क्रिया अनुभवुं बुं. पण ते अनुक्रमेंज निपजे, परंतु समकाले न निपजें. जे माटे समय यावलि कानो का सूक्ष्म बे. मति प्रतिचपल बे. जे कालें जे इंडियसंयुक्त मन थाय, ते कालें ते ज्ञाननुं हेतु याय. ते माटे पाद ने मस्तक ए वे दूर अवयव बे तेनो उपयोग एके काले केम होय ? जे कारणे सकल त्र्यसं ख्याते समय एक वस्तुनो उपयोग थयो पढी बीजी वस्तुना उपयोग य वामां जीवनो कयो अंश बाकी रह्यो ? के, जेथी बीजो उपयोग थाय ! ते माटे काल सूक्ष्म तेथी अनुक्रमें उपयोग यतो बतां पण ब्रह्मस्थपणा माटे तुं जाणे ने के, हुं समकाले वेक्रिया अनुनबुं बुं.
जेम कोइ जुवान पुरुष कमलनां शतपत्र उपरा उपर मांगीने वांधे, पी एम जा के, में समकाले वींध्यां, पण एक वीधाणां विना बी जुं न विधाय. जे माटे पहेलुं पत्र वधवानो काल जुदो बे, ने बीजुं पत्र वधवानो काल पण जुदो बे. ते पढी त्रीजुं पत्र वधाय तेनो काल पण जुदो बे. एम तुं पण अनुक्रमें उपयोग जाएणजे. पण युगपत् न होय. तथा वली जेम नंबाडियो करीने फेरवे बे, ते चक्रसरखं देखाय बे. पण ते नंबाडियो ज्यां वे त्यां एक दिशे बे. परंतु चक्रनी पेठे सर्व दिशायें नथी. तथापि मणकाल शीघ्रपणा माटे चक्र जेवुं देखाय बे. तेम इहां पण जाणजे. तथा वली जेम लांबी ने फली तथा पापडने कोइक खातां
कां चकु रूप देखे बे, तथा नासिकायें तेनी गंध पण यावे बे, रसनें दियें स्वाद पण यावे बे, फरसइदियें तो, ते हाथमां थया ने माटे स्पर्शज्ञान