________________
quo जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. ते धर्म सांजलीने सर्व तेमज आचरता हवा ॥ इति कल्पसूत्रस्थविरावल्यां,
॥वली बीजुं उदाहरण कहे . आनीर देशने विपे अचलपुर नगर. तेने इकडी कन्ना अने वेन्ना एवे नामें वे नदी ले. तेनी मध्ये ब्रह्महीप . त्यां पांचसे तापस हता. तेमां एक तापस पगे लेप करने नूमिकानी पेठे ज ल उपर चाले . ते पाणी अणखरडे पगें बेन्ना नतरीने पारणुं करवा जाय. त्यारे लोक प्रशंसा करे के, जू था तापसनी तपशक्ति कहेवी ? एवो जैनमां को प्रनाविक नथी. ते सांजलीने श्रावकोयें श्रीवयरस्वामीना मामा आर्यसमित आचार्यने माणस मोकली तेडाव्या. अने ते स्वरूप प्राचार्यने कह्यु. आचार्य बोल्या, एमां थोडीशी पादलेपशक्ति जे. बीजु कां नथी. त्यारे श्रावकोयें तापसने पारj कराववानी निमंत्रणा करी. ते जो बीजा लोकोयें जाण्यु के, आपणा गुरुपासें श्रावक आवता नही ते पण एमना तप प्रनावें आव्या. तापसें पण पारणानो हाकारो कस्यो.
हवे प्रर्वरीतें वेन्ना उतरीने श्रावकने घेर पारपुं करवा तापस आव्यो, श्रावकें पण तापसना पग जोमरें करी नुहम पापीयें धोइने चोखा कस्या. पावडियो पण धोक्ने चोखी करी. पबी नोजन कराव्यु. ते तापसें पण मन मां फिकर सहित जोजन कस्यूं. अनुक्रमें सर्व श्रावक तथा बीजा पण घ पालोकोनी साथें तापस नदीने कांते आव्यो. धित अवलंबीने नदीमां पेसवा मांमधु, एटले बूडवा लाग्यो, तेथी ते तापसनी घणी अपनाजना थई, कोलाहल थ गयो. त्यारें पूर्व संकेतें आर्यसमितजी त्यां आव्या. आ वीने लोकने प्रतिबोधवा माटे योगचूर्ण बेन्ना मध्ये नांखीने आचार्य बो व्या हे ! वेन्ना अमें पेलेपार जश्लॅ. एवं कहे थके नदीना बेदु तट मली गया, ते जोश लोकने घणो चमत्कार थयो.पढी आचार्य तापसने आश्रमे जइ, तेमने प्रतिबोधीने पांचसेने दीक्षा दीधी ॥ इति कल्पसूत्रस्थ विरावल्यां या र्यसमितकथा॥ एम कृषि होय ते उपाय करीने पण प्रतिबोध दीये.
हवे धर्ममां स्थिर करे, ते उपर उदाहरण कहे . ॥श्रीवीरस्वामीने मोद गया पडी बरों ने अहवीश वर्षे पांचमो निह्नव थयो. तेनी कथा कहे . उनुका नामें नदी. तेथी उलखाणो माटे ते देश- नाम पण नुनक बे. ते नदीने एक कांते धूलना कोट सहित गाम बे, माटे तेने खेड कहीयें. बीजे कांते उच्नुका नामें नगर ,त्यां महागिरि