________________
शए जैनकथा'रत्नकोष नाग हो. पण थाय . तथा खातां थकां शब्द , ते श्रोत्रंडिये सानले . ए पांचे ज्ञान, सर्व अनुक्रमें केडावे. थाय . पण काल सूक्ष्मपणा माटे तथा मन शीघ्रचारी , ते माटे समकाले पांचे अनुनबुं , एम नासे बे, तेम तुं पण जाणजे. जो एम न होय तो जेम देवदत्त उघाडी आंखें बेठो होय,अने तेनुं मन बीजामां होय,तो मुख बागलथी हाथी चाल्योज तो होय तेने पण न देखे. एम गुरुये कयुं. त्यारे गंग आचार्य बोल्या. जों एम दे तो समकाले केम ग्रहण कस्या? आचार्य बोव्या. ग्रह्यानीना कोणे कही ले ? अमे तो बे उपयोगनी ना कहीयें बैयें. स्कंधावारादिकनो सामा न्य उपयोग एक थाय,पण हाथी घोडा प्रमुखनो विशेष उपयोग समकाले बे न होय, इहां घणी वक्तव्यता , पण ग्रंथ वधवाना जय माटे नथी लखता. विशेषना अर्थी जे होय ते विशेषावश्यक ग्रंथ जो जो. एम कहे थके पण गंग आचार्य पोतानो कदाग्रह न मूक्यो. त्यारे गुरुयें तेने गड बहार कस्या, संघबहार कस्या, ते विहार करता राजगृह नगरें याव्यो. त्यां मणिनाग नामा नागनुं चैत्य बे. ते चैत्यनी समीपे रह्यो. त्यां पर्षदा मली त्यारें गंग आचार्य देशना देतां एक समये वे क्रियानो उपयोग था य एवं प्ररूप्युं. ते मणिनागें सांजल्युं. त्यारें मणिनाग कहेवा लाग्यो. अरे इष्ट शिष्य ! तुं एम शुं प्ररूपे ले ? जे कारण माटे एज स्थानकें श्रीम न्महावीरस्वामीनुं समवसरण थयुं हतुं. ते समवसरणमां अनु श्री वर्ड मानस्वामीयें एक समये एक क्रियानुंज वेदतुं प्ररूप्युं हतुं. ते इहां थकां में पण सांजव्युं . ते प्रनुजी करतां पण तुं प्ररूपनारो ‘अधिको थयो के केम? जे माटे समकाले बे उपयोग प्ररूपे ले ? माटे ए हव्वाद मूकी दे. जो ए खोटी प्ररूपणा नहि मूकेतो हुँ मारीश. तुं नाश पामीश. इत्यादिक जय वचन सांजलीने तथा पूर्वोक्त युक्तिये पण प्रतिबोध पाम्या. मिहामि मुक्कडं पण दीg, पजी गुरु पासे जश् बालोइ पडिक्कमीने रह्या. इत्यादि अधिकार श्रीविशेषावश्यके, पंचम निन्दवाधिकारें ले. ए रीतें देवता पण प्रतिबोधीने ठेकाणे लावे. ए अपेदायें कृषि तथा देवता सरखा जाणवा.
हवे त्रीजा पदनो अर्थ कहे . मुरका तिरिरका य समं विनत्ता (मु स्का के० ) मूर्ख अने ( तिरिरका य के तिर्यच ए बेहु (समं के०) स