________________
गौतमकुलक कथासदित.
एन्३ मरने क्वेश विना पण केम सिम थया? यहाणी बोली, एने निश्चय हतो. जो ढुं प्रगट न थ होत तो ए पोतानुं मस्तक पण होमत ! साधकें वि चायं, ए महानुनाव ए महासत्त्वनो धणी एतो कांश तो नथी, पण ढुं कौतुक निमित्तें रूपपरावर्तिनी विद्या एने आपुं. एम विचारी कुमरने
आदरमानसहित बोलावी रूपपरावर्तिनी विद्या बापी. कुमरे पण जाण्यु 'के, एवा पुरुष ते मानवा योग्य जे. एम विचारी विद्या लीधी.
हवे मदनमंजरीने पण तेज दिवसे रोहिणी देवीये तुष्टमान थश्ने तेने सुपनमां वसुतेज कुमर देखाज्यो. अने कह्यु के, रे नई ! ए तहारो न र थशे. तथा वसुतेज कुमरने पण सुपनमा मदनमंजरी देवाडी, थ ने कह्यु के, ए तहारी घरणी थशे. बेदु जपने नाम ठाम कुलप्रमुख बता व्यां. एम करीने आरोग्योदनामें समुश्थी उपन्यो.एवो मुक्ताफलनो स मूह तेथी निपन्यो एवो एकावली हार मदनमंजरीने दीधो, अने कह्यु के ए हारने एकवीश वार पाणीमां परखालीने ते पाणी जेने बांटशो, तेने श स्वादिकना प्रहार तत्काल रुका जशे. तमे स्त्री जार वे जण टालीने ए हारने योग्य बीजो कोइ नथी. एम कही देवी अदृश्य थ गइ.
हवे प्रातःकाले जेटले मदनमंजरी जागी, एटले जाणियें तारामंमल गलीने हेतलज आव्युं होय नहीं! एवी साक्षात् मोतीनी माला पोताना हाथमां दीती. त्यारे विचारयं जे वसुतेज कुमर मुझने परणशे. एवं जाणी नव सफल मानती. थकी सर्व वात सखीने संजलावती हवी. सखीयें कुमरीनी माताने कयुं. मातायें पोताना नारने कयुं. अनुक्रमें कुमरीना पितायें वसुतेज कुमरने ते कन्या दीधी, थने कुमरना पितायें ते वा त अंगीकार करी. ए वात मंगलराजायें जाणी. तेवारें कंदर्प पीडा पामतो थको चिंतवतो हवो के, कुमरीने परणवा जतां मार्गमाथी प कडी लश्श. एम विचारीने धाड तैयार करी.
हवे पितायें कुमरीने महा विस्तारें परणवा मोकली, दैवयोगें मार्गमा मंगलराजानी धाड नेगी थइ हती, तेणें पोतानी योग्यतानो विचार क
या विना संग्राम करीने कुमरीने हरण करी. मार्गमां तापसना पाश्रम पदे उतारा कस्या. तिहां मदनमंजरीयें तापसणीने देखी, एकांते तेडी तेने पोतानुं वृत्तांत कमु. पडी एकावली तापसणीने हाथे आपीने कयुं के, या