________________
गौतमकुलक कथासहित. . १ साकेतपुर नगरमां घणा धनवंत पुरुष वसे बे. त्या प्रकृतीयें घणोज न इक एवो सुदत्त नामें कर्मकर वसे . पण तेने दाननी घणी ला रहे ले. तथापि पोते इव्यरहित , तेथी घणो खेद पामे . ॥ यतः॥ हयविहिणो उविलसिय, उगंपि एवं विमंबणावीयं ॥ किंविनाणधणं तह, निक्षणाण दाएं मिजं वना ॥१॥ हवे ते सुदत्त, नित्य वनमा काष्ठ लेवाने घणो दूर जाय, 'नोजन पण साथें ले जाय. दान, व्यसन , माटे दान आपीने जमे.
एम करतां एकदा तेणें प्रतिमा प्रतिपन्न मुनिराजने वनमां दीठा. का नस्सग्ग करी उना . मुनि नपर बहुमान उपन्यु. मुहूर्त प्रमाण विसम्यो. एवामां कृषि कानस्सग्ग पारीने निदाने माटे चाव्या. सुदत्ते निदानी निमं त्रणा करी. मुनिये पण घणो लान जाणी उपयोगपूर्वक निदा लीधी. सुदत्त घणोज आनंद पाम्यो. आत्माने कृतार्थ मानतो घेर व्यो. धणियाणी बागल वात कही. स्त्रीपण हर्ष पामीने अनुमोदना करती हवी के, हे स्वा मी! आज जीवितव्यनुं फल पाम्या. एवी नावनामां केटलोक काल गयो.
हवे सुदत्त मरण पामीने एज साकेतपुरने विषे श्रीतेज नामें राजानी ना नुमती नामें सहेजें सौनाग्यवंती स्त्री ने तेनी कूरखने विषे बीपमां मोतीनी पेखें उपजतो हवो. तेज राते राणी सुपनमां रत्ननी राशि देखती हवी. जागे थके जरिने सुपन संनलाव्युं. नारें कयुं तहारे महातेजवंत पुत्र थशे, राणी ते वचन अंगीकार कस्यु. तेज दिवसे राजाने निधाननी प्रा प्ति थइ. अनुक्रमें राणीने मोहलो उपन्यो. जे ढुं राजा साथे नदीने कांवे दान देती क्रीडा करूं. ते मोहलो राजायें पूरो पाड्यो. पुण्यवंत प्राणीने काइ उक्कर नथी. ते नदीने कांते राजा राणी कीडा करतां नदीनी खड पडी. तेमांथी मणिरत्ने पूस्या कलशना समूह निकल्या. गर्जनों प्रनाव जा णी लोक विस्मय पाम्या. अनुक्रमें जेनुं सूर्य सरवू तेज बे एवो पुत्र प्रस व्यो. जन्ममहोत्सव कस्यो. मास पूरो थये राजायें सर्व लोकने सन्मान दे तेनुं वसुतेज एवं नाम दी. अनुक्रमें सर्व कला नण्यो. यौवन पाम्यो.
हवे पूर्वनवनी स्त्रीपण कोसंबी नगरीने विषे जुगबादु राजानी विमल मंती नामें स्त्रीनी कूखे पुत्रीपणे उपनी.अनुक्रमें जन्म थये तेनुं मदनमंजरी एवं नाम पाडयुं. ते समस्त कलानो समूह जणी. यौवन अवस्था पामी.
एवामां जयमंगल राजानो मंगल नामें पुत्र तेणें कोइक पंथी लोकने