________________
JGO
जैनकथा रत्नकोष नाग बडो.
ते यौवन पामशे त्यारें उसरक्षित नामें दरिड़ी धोबीने परणावशे. अ नुक्रमें गर्भवती थशे त्यारें प्रसव समये तेनी वेदनायें मरण पामीने पढी ए नीज कूखे पुत्र पणें उपजशे. ते बाल कालमांज रमतो रमतो गंधार न दीने कांठे शे. ते नदीमां पाणी घणुं नं बे. एवा समयने विषे उसदि ननो शत्रु चिलात एवे नामें त्यां यावशे. ते बालकने गले शिला बांधी ने नदी
ख. त्यां मरण पामशे. एणें जातिमदें कर्म बांध्यं तेनो एयंत याव्यो: वीए सनव्य बे, सिद्धिगामी बे, पण बीज नथी पाम्यो जीवने क बांधतां तो खबर न पंडे, पण जोगवतां महाडुःखें जोगवे. फरी कुमरें पूठ्युं, हे जगवन् ! जलमरणथी खागल क्यां उपजशे ? अने समकित क्या रें तथा कया मे पामशे ? ते कृपा करी कहो. केवली बोल्या, जलमां म र पामतां रूडा परिणाम थशे. तेथी मरीने व्यंतर देवमां उपजशे. ते aani iद नामें तीर्थकरनी पासे मोक्षरूप कल्पवृक्षना बीजनूत स समकित पामशे. त्यार पढी चार गतिरूप संसारमां संख्याता जव भ्रमण करीने गंधार देशमां राजा थशे. त्यां यमरतेजा नामें याचार्यनी पासे चा रित्र अंगीकार करशे. ते शुद्ध चारित्र पाली अनुक्रमें पकश्रेणी मांमी घा तियां कर्म य करी केवलज्ञान पामीने मोके जो.
ए वात सांजलीने कुमरने वैराग्य उपन्यो. तेणें संसार प्रसार जाएयो, ने माता पिताने पूढीने इंइदत्त गुरुपासे चारित्र अंगीकार कयुं. अनुक्रमें परम क्षमावंत शुद्ध चारित्र पालता सूत्रान्यास करता गीतार्थ थया. गुरुयें प्राचार्यपदे थाप्या. तेणें ग्रामानुयामे विचरतां अनेक नव्य जीवने प्रतिबोध करीने शिष्यपणें कथा तेने अनेक शिष्यना परिवारथी विचरता शुद्ध ध्यवसायें चोथुं मनः पर्यवज्ञान उपन्युं अनुक्रमें मोह गया. ए साधुने वंद ना करवा गया, तेथ एवा गुण प्रगट्या. ते माटे साधु मुनिराज ते वंदन करवा योग्य बे, इति श्रीसमरादित्य चरित्रे विजयसेन खाचार्य कथा.
हवे चोथा पदनो अर्थ कहे बे. जे निम्ममा ते पडिलानियवा. (जे के० ) जे साधु ( निम्ममा के० ) निर्मम एटले निरहंकारी होय, अथवा जे मुनि शरीरने विषे ममत्व नयी राखता, (ते पडिला नियता के० ) तेवा मुनियोने प्रतिलानवा. एटले प्रशनादिक वहोराववा. ते उपर सुदत्तनी कथा कहे ले.