________________
गौतमकुलक कथासहित. २०७ थके उतावला नही, चपलपणें नही, र्यासमिति शोधता, धूसरा प्रमाण दृष्टि देश, राजगृहमां गोचरी फरे जे. तेमणे फरतां थकां एम सांजव्यु, जे तुंगिया नगरीने बहार, यावत् श्रमणोपासकें एम पूज्यु. तथा तेने स्थविरोयें जे उत्तर दीधुं. ए वात केम मनाय ? एवी लोक वातो करे बे. ते गौतमस्वामीयें सांजल्यु. पनी गोचरी करीने पाला प्रनुपासें श्राव्या. इरि 'यावहि पडिक्कमी गोचरी बालोवी नात पाणी देखाडी एम कहेता हवा के, हे नगवन् ! तमारी आझायें दुं गोचरी गयो. ते गोचरी फरतां लोक एवी वात करवा लाग्या, ते में सांजली. हे स्वामिन् ! ते स्थविर, श्रमणो . पासकने ए अर्थ कहेवा समर्थ के नहि ? ते अविपरितपणें कहे के, न क हे ? ते उपयोगी, ज्ञानी, खरा के नहि ? ते समस्त प्रकारे जाणे के नही ? प्रनुजी बोव्या, हे गौतम॥ ए अर्थ कहेवा समर्थ बे. अविपरीतपणें कहे, ते उपयोगी ज्ञानी , समस्त प्रकारे कहे. गौतम बोल्या, हे स्वामिन् ! तथा प्रकारना मुनिराजनी सेवानुं फल ? प्रनु बोल्या, विज्ञान एटले हेय न पादेयनो विवेक यावे, सिद्धांत सांजलीयें, ए फल. विशिष्ट ज्ञानथी पाप त्याग करेज. गौतम बोल्या, पञ्चरकाणनुं गुं फल ? प्रनु बोल्या, संयम फल. पाप पञ्चरव्यु एटले संयम थायज. गौतम बोल्या, संयमनुं हुं फल ? प्रनु बोल्या, अणएहय फल. संयमवंत थाय एटले नवां कर्म न ग्रहे. एम अण एहयतुं तप फल. अनाश्रव थयो थको तप करेज. तपस्यानुं वोदाण फल. तपस्यां करतां पूर्वकर्म निर्जरे, ते वोदागर्नु अकिरिया फल. अक्रिया ते यो गनिरोध. कर्मनिर्जरा थाय, त्यारे योगनिरोध थायज. अक्रियानुं सिदिपर्य वसान फल. तेथी पागल फल नथी॥ इति श्रीनगवतीसूत्रे बीजे शतके पांचमे नद्देशे. ते माटे जे पंमित होय ते पूबवा योग्य जाणवाः
हवे त्रीजा पदनो अर्थ कहे .जे साधणो ते अनिवदियवा. ( जे सा दुणो के० ) जे साधु मुनिराज , (ते अनिवंदियवा के ) ते समस्त रीतें वांदवा योग्य जाणवा. ते उपर विजयसेन आचार्यनो दृष्टांत कहे जे.
जंबुद्दीपना पश्चिम महाविदेह क्षेत्रने विषे गंधार नामें देश त्यां गंधार नामें नगर ले. त्यां लक्ष्मीसेन नामें राजा तेनो विजयसेन नामें पुत्र . तथा सुवसु नामें पुरोहित. तेनो विनावसु नामें पुत्र ले. ते राजकुमरने तथा पुरोहित पुत्रने घणी मित्रा थर. एक दिवस पुरोहित पुत्रने रोग