________________
२०६
जैनकथा रत्नकोष नाग बहो.
वुं. अथवा कर्मरूप कचरानुं शोधन करवुं. त्यारे श्रमणोपासक बोल्या, हे भगवन् ! जो संयमनुं ह्रयं फल बे ने तपनुं वोदास फल बे, तो दे वता देवलोकने विषे शा निमित्तें उपजे बे ?
त्यारें कालिय पुत्र नामा स्थविर एम कहे. हे यार्यो ! पूर्व तर्फे देवता देवलोकने विषे उपजे बे. ( पूर्वतप के ० ) सराग व्यवस्थानाबी तप अने वीतराग अवस्था जावी तप, ए वे अपेक्षायें सराग तप ते पूर्व तप कही यें.
त्यारें मेहल नामा स्थविर एम कहेता हवा, हे खाय ! पूर्व संयमे दे वता देवलोकने विषे उपजे बे. पूर्व संयम ते यथाख्यात चारित्र एटले सराग संयम कहीयें. रागनो अंश ते कर्मबंधनुं हेतु बे.
वली दरक्षित नामा स्थविर एम कहे, हे खार्यो ! कर्मे करी देव ता देवलोकने विषे उपजे बे. कर्म ते शेष कर्म दय न थयां तेथी, उपजे बे.
वली कासव नामा स्थविर एम कहे, हे यार्यो ! संग पणें देवता देव लोकने विषे उपजे बे. संग ते इव्यादिकने विषे संग तेणे करी उपजे बे जे कारणे संयम सहित होय. तोपण संग ते कर्मबंधनुं हेतु बे इति ॥ हे आर्यो ! ए अर्थ साचो बे मे मारी बुद्धियें नथी कहेता. त्यारें श्रमणो पासक एवा प्रश्न उत्तर सांजलीने हर्ष पाम्या. संतोष पाम्या. स्थविर नग वानने वंदना नमस्कार करी प्रश्न पूछी तेना अर्थ यही स्थविरने विषे त्रण प्रदक्षिणा देने वंदना नमस्कार करीने पोत पोताने घेर गया. ते स्थविर पण बीजा देशने विषे विहार करता हवा.
ते काल ते समय विषे राजगृह नगरे जगवंत श्रीवीरस्वामी समोस या. यावत् पर्षदा वांदवा यावी. देशना दीधी. यावत् पर्षदा पाटी गई. ते काल ते समयने विषे श्रमण भगवंत श्रीमहावीरस्वामीना वडा अंते वासी इंड्नूति नामा अणगार तेनुं वर्णन करवुं यावत् जेणें विपुल तेजो लेश्या संदेपी ले, अने निरंतर बघ बघनां पारणां करतां संयम तपस्याने विषे खात्मा जावता का विचरे बे. त्यारें बहने पारणे पहेली पोरिसीयें सनाय करे, बीजी पोरिसीयें ध्यान करे, त्रीजी पोरिसीयें मुहपत्ति पडिले हीने जाजन वस्त्र पडिलेहे, पूंजे, प्रमार्जे, पढी जाजन व्यवगाहीने प्रभु पासे यावे. वंदना नमस्कार करीने एम कहे के, हे जगवन् ! तमारी श्राज्ञायें राजगृह नगरमां गोचरी जवा बुं बुं. त्यानें प्रभुयें आज्ञा दीधे