________________
गौतमकुलक कथासहित.
२०५
तेजोलेश्या बहार न काढे, श्रमणपणाने विषे राता, जेनां प्रश्न उत्तर दूषण रहित, कुत्तियावण नूत बे. एटले स्वर्ग मृत्यु ने पातालमा जे वस्तु बे,
सर्व कुत्तियावना हाटमां मले. ते रीतें अणगारमां पण इति अर्थ नि पजावे, एवी लब्धिवंत बे. तथा सम्यक्त्वगुणवंत बे. माटे उपमा दीधी. एवा पांचसे अणगारें परिवस्या ग्रामानुग्रामे विचरता ज्यां तुंगिया नामें न गरी, ज्यां पुष्पवती चैत्य बे, त्यां घावता हवा. यथां प्रतिरूप अवग्रह ग्रीनें संयम तपस्याने विषे श्रात्माने जावता थका विचरे बे.
त्यारें तुंगिया नगरीमां एक दिशियें लोक जता देखीने ते श्रमणोपास जाये के परस्परें तेडावीने नेगा यइ एम कहता हवा के, हे देवापिय ! श्री पार्श्वनाथस्वामीना अपत्य स्थविर भगवान पूर्वे वर्णव्या तेवा पधारया बे. हे देवाणुप्पिय ! तथा रूपस्थविरं नग़वानंनां जो नाम गो त्र सांगलीयें तो महाफल थाय, तो सामा जइयें, वंदना करीयें, नमस्का रकरीयें, प्रश्न पूढीयें, सेवा करीयें, अर्थ गृहियें तेना फलनुं तो कहेवुंज शुं ! ! ! ते कारण माटे हे देवाप्पिय ! यापणे जइयें, वंदना करीयें, मस्कार करीयें, यावत् सेवा करीयें. ते आपणने यानवने विषे, परजवने विषे, सुखकारी, देमकारी, यावत् सार्थे श्रावशे. एम मांहो मांहे वात कबूल करी, पोत पोतानें घेर गया.
न
पढी घेर जइ न्हाइने पोताना घर देहेरासरनी पूजा प्रमुख करी, गुरुवंद नायें परवा योग्य मांगलिककारी वस्त्र पहेरीने, जेनुं बहुमूल ने नार थोडो एवां प्रानूषण पहेरीने पोत पोताना घरमाथी नीकलीने एकता म ली पगे चालतां थका पुष्पवती चैत्यने विषे यावी सचित्तव्यनो त्याग करे, चित्त पासे राखे, एक साडी उत्तरासंग करे, मुनिराजने नजरें दीवा हाथ जोडी अंजलि करे, मन एकाग्र करे, ए पांच निगम जालवता स्थ विर जगवंत पासें यावी, त्रण प्रदक्षिणा देइ सेवा करे. त्यारें ते स्थविरें श्रमणोपासकने चार महाव्रतरूप धर्मदेशना दीधी. त्यारे ते श्रमणोपासक देशना सांजलीने हर्ष पाम्या त्रण प्रदक्षिणा देने एम पूबता हवा. हे न गवन् ! संयमनुं छं फल ? तथा तपनुं गुं फल ? स्थविर बोल्या, हे खायों ! संयमनुं य फल. ( अह्नाय के० ) अनाश्रव नवां कर्मनुं प्रणजेवुं. तनुं फलते वोदा (वोदाल के० ) पूर्वकृत कर्मरूप वन गहननुं जू