Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 268

२५६ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. ण, तातने हितकारी, प्रजाने पीडे नही, माटे तेने मोकलवो योग्य लागे बे. कारण के, प्रजा पीडाय नहि त्यारे व्यापारी व्यापारादिक सुखें क री शके, तेथी राजाने न्यायनो दोकडो घणो थावे अने वली न्यायें चा लवाथी धर्मनी पण वृद्धि थाय .ते माटे जे थोडं पण न्यायें धन उपार्जे. तेने अधिकारी करवो योग्य .बीजो पुरुष पन्नर लाख अन्यायें उपार्जे ते अन्यायथी तमने पंण अधर्म थशे. तथा अपयश थशे. वली एक वर्ष तो पन्नरलाख श्रावशे. पण पड़ी बीजे त्रीजे वर्षे एक लाख पण नहि उपजे. ॥ यतः ॥ अत्युपादानमर्थस्य, प्रजान्यः पृथिवीनुजां ॥ उग्धमादाय धे नूनों, मांसाय स्तनकत्तेनम् ॥१॥
ते सांनतीने राजायें विचाखु के ए कुमर वयें तो लघु बे, पण बुद्धि यें करी सर्वथी गुरुं . मांटे राज्यनारनी धुरी ए वहेशे. तेथी यद्यपि ढुं एना गुण प्रकट नहि करूं, तो पण नगरमा एना गुण नाना नहि रहे. अने सर्व कुमरथ। ए विपरीत बोल्यो ने, एटले सदु एना नपर मत्सर ध रशे, ते माटे इहांथी एने देशांतर मोकलं. एम चिंतवीने राजा बोल्यो, हे कुमर ! तहारा गुण घणा , माटे तहारे बापनी श६ि नोगववी युक्त न थी, तेथी तुं ए शदि अने या देश मूकीने परदेश जा. ते सांजली ते कु मर, राजाने प्रणाम करीने मतिसागर प्रधाननो पुत्र विमल नामें हतो, तेने सायें लेने निकल्यो. तेनी रखवाली माटे राजायें पंथीलोकने मि बाना सुनट मूक्या. तेणें परिवस्यो कोसलपुरना परिसरे.जश्ने विश्राम कस्यो. एहवामां घणो कोलाहल सांजल्यो. घणां वाजिंत्र सांजव्यां त्यारे प्रधानपुत्र विमलनी मारफत कुमरें पूनाव्युं के, शहां शो महोत्सव जे ? विमलें पण कोकने मुंखें सांजलीने कुमरने कह्यु. के इहां रणधवल राजाने पोताना प्राणथकी पण अतिवहाली. एवी पुरुषषिणी कुरुमती नामें एक कन्या जे. तेने परणाववा माटे तेना पितायें कुलदेवीनुं आराधन कयुं त्यारें कुलदेवीयें कह्यु, तमारो पट्टहस्ति, जेनाकंठमां फूलनी माला बारोपे, ते पुरुष, कुम रीनो नार थशे, अने कुमरी पण ते उपर राग धरशे. ते सांजलीने रा जायें पट्टहस्ती शणगारी तेने पूजीने, तेनी नपर कुमरीने बेसाडीने, अंकुश रहित लूटो मूक्यो बे. ते हाथी मालीने हाटेथी संढमां माला लीधी . हमणा ते सर्व राजकुलीसाथें नगरमां नमे ले. एवी वात करे ले, एवामां