Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 255

गौतमकुलक कथासदित. २४३ पली जोजनशालायें लावीने परिवारसहित नोजन कराव्युं, घएं आदरस न्मान देश हाथी, घोडा, रथ, रत्न, बानूषणें पहेरामणी करी सिंहासने बेसाडीने ललितांग राजा एम कहेतो हवो, हे राजन् ! मारवाडनी धर तीयें फरतो हंस क्याथी आवे ? अने आवे तो केटली वार रहे ? तेम थ मारे घेर तमे आव्या. माटे ज्यारें घेर पधारशो त्यारें चंपकमाला तमारी साथै आवशे. ते सांजली राजा बोल्यो. उचितना जाण, कालना जा ण, धीर, वीर, सङनमा धोरी एवा तमारा. सरखा बीजा कोण थशे ? तमाळं लावण्य, तमारो स्नेह, तमारो विनय देखीने ढुं तृप्ति पामतो नथी. पण चंपकमाला साथें न यावे त्यां सूधी जे जाण्युं कार्य ते अधुरुं. ते सां नलीने तरत चंपकमालासहित राजाने विदाय कस्यो.ललितांग राजा तेथ रिकेसरी राजाने वोलावीने पोताने स्थानके आव्यों, अरिकेसरी राजा पण पोताने नगरे पहोच्यो. चंपकमालाने एवो प्रासादाप्यो के, पोताने स्थान के बेग चंपकमालानुं दर्शनराजाने थाय.निरंतर चंपकमालाने यावासे जाय.
एक दिवस राजाअमरगुरुने साथै खेश्ने राणीपासें गयो.अमरगुरु बोल्यो कांक कलाविचार कहो. ते बोली. विविध प्रकारनां दर्शन , तेमां तमारें कयो धर्म मान्य छे ? अमर बोल्यो. ए प्रस्ताव विनानी शी वात कहो बो ? ते बोली. प्रस्ताव विनानी केम कहो बो ? जे कारणे सर्व कलामा प्रधान या लोक अने परलोकनो साधनारो तो धर्म डे ॥ यतः॥ बावत्तरी कला पं, कि या वि पुरिसा अपंमिया चेव ॥ सव्व कलाणं पवरं, जे धम्मकलं न जाणं ति ॥ १ ॥ अमरगुरु बोल्यो इहां कोई विचार करवो नथी. जेना पूर्व पुरुषे जे धर्म सेव्यो ते तेनो धर्म जाणवो. जेम माता उःशील होय,अथवा सुशी ल होय, तेना विचारनुं गुं प्रयोजन के ? तथा रोगीने औषध साथै प्रयो जन पण वैद्य गमे तेवो होय. तेनो प्रयोजन नथी. तेम पोताना गुरु प्रमुखें यज्ञ प्रमुख धर्म जेम कह्यो ते प्रमाण. बीजी चिंता करवानुं गुं प्रयोजन ? ___ एम अमरगुरु बोली रह्यो.त्यारें चंपकमाला बोली. तमें कडं ते खरूं हशे, परंतु तमारा सरखा पंमितने एम बोलवू घटे नही. जे कारणे धर्म, अर्थ अने काम ए त्रण पुरुषार्थमां धर्म पुरुषार्थ ते परम पुरुषार्थ जे. जे माटे धर्मथी अर्थ अने अर्थथी काम निपजे . ॥ यतः ॥ धर्मादर्थोऽर्थतः कामः, कामात्सुखफलोदयः॥यात्मानं हंति तो हत्वा, यो युक्त्या न निषे