________________
२४३ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. कन्यायेंज एक वर्ष पनी तमे वरशो, एम कडं जे. राजा बोल्यो, तोपण न जरें दीठा विना मने तृप्ति न थाय. ते माटे वली प्रार्थना करवाने मिः त्यां जा. हुं पण माहारो वेष बदलावीने तहारी साथै बचकानो जालनार थश्ने थावीश. एम निरीि अमरगुरु प्रधान पोतानी साथें लश्कर ले। त्यां गयो. राजा पण साथै गयो. ललितांग राजाने अमरगुरु मल्यो. राजायें उचित यासने बेसाडी तरत पाढा आव्या, माटे अरिकेसरी राजानुं कुशल पूब्युं फरी शीघ्र याव्यानुं कारण प्रत्यूं. त्यारें अमरगुरु बोल्यो. महारे मुखें तमारी पुत्रीना गुण सांनतीने अरिकेसरी राजाने घणो राग उपन्यो. एक वर्षनी ढील जाणी तो पण जोवाने मन घणुं उत्सुक थयु. जो राजा कुमरीने न देखे, तोप्राणत्याग करे. ते माटे जेम तमने घटे तेम करो. एवी वात करतां कुमरी पण सरखी वयवंती सखीयोनी साथें पिताने पगे लागवा सारु त्यां यावी. राजायें खोलामांबेसाडीपूज्युं, रे वत्स! ए अमरगुरु शे कारणे या व्या ? कुमरी बोलो एना बचकानो जालनार ते राजा पोते ले. ते सांजली ने विस्मय पामी. ललितांग राजायें आसन थकी तीने बचका जालना र अरिकेसरी राजाने प्रणाम कस्यो.अपर आसने बेसाड्या. पनी कुमरीने तातें पूब्यं. तहारा पाणिग्रहणनो वर्ष दिवसनो विलंब शा माटे ? कु मरी पोताना पगना अंगुठा सामुंजोइने बोली नही. ___ त्यारे पितायें ज्योतिषीने बोलावीने पूब्युं, कुमरीनुं लग्न जोड्ने कहो. ज्योतिषी बोल्यो, या वर्षमा रुडं लम नथा. जे कारणे सूर्यदेवें वृहस्प ति आव्यो २ ॥ यउक्तम् ॥ गुरुदेवगते नानौ, नानुदेवगते गुरौ ॥ विवा हादि न कुर्वीत, वांबन् गुनपरंपराम् ॥ १ ॥ तेरस मासे अहिए, गुरुस्स एगंमि हो रासिम्मि ॥ जं नुत्ति तो वरिसे, गयंमि वसाह मासस्स ॥ २ ॥ एटले वैशाख शुदि अगीयारश उत्तराफाल्गुनीने पहेले पायें ह र्षण योगें सूर्य नाथी दशमे नत्रे गुरू जन जे. जे कारणे पांच ग्रह ने बलें युक्त सूर्य तथा शुक्र उंच स्थानक पाम्या डे. लतापातादिक दोष रहित ले. ते लमदिवस लखावीने पुरोहितने आप्यो. ज्योतिषीने यादर सत्कार करी विसर्जन कस्यो. त्यार पली अरिकेसरी राजाने लक्ष्पाक तेलें मर्दन करावी, नवरात्रीने, वस्त्रादिक पहेरावी. देहेरासरने विषे लावीने फू लगंधादिक थाप्या. ते राजाय पण व्यवहार थकीज पूजा प्रणाम कस्यो.