________________
गौतमकुलक कथासहित. २४१ तमारो पुत्र श्राजथी दशमा दिवस उपर मरण पाम्यो . तेज रात्री तमारी स्त्री बीजो लक्षणवंत पुत्र प्रसव्यो . ते सांजली हर्षविषाद सहित मंत्रि पूबवा लाग्यो. पुत्रने परलोके जवानुं कोण हेतु थयुं ? त्यारे कुमरी चूडामणी ग्रंथना परमार्थे विशेषे विचारीने बोली. ज्यारे तमे राजानीया झायें महारा पिता पासें आववाने चाल्या, त्यारें तमारो पुत्र पण तमारी साथें नीकल्यो. वाटमां थाक्यो तेथी तमें मूक्यो, तेवारें मनमां अपमान धारतो पाडो गयो. पोताना मित्रो साथे क्रीडा करतो काल गमावतो एक दा मंत्रिमंमल साथें तमारा पूर्व पुरुषनो खड्गं लेइने उजाणीये जवा मांमयुं. त्यारें मातायें कह्यु, रे वत्स ! ए खड्गरत्न पूजवा योग्य जे. एने हलावियें नही. माटे एने सकीने जा. ते सांजलीने पोताना यात्माने अ पमानतो राते सर्व परिवारसहित माता सूतेथके, कुमर हलवे हलवे घरमांथी नीकलीने उपवनमा जइ वाव्यमा पज्यो के, तेज वखत प्राण जता रह्या. माता प्रमुखें सर्वत्र खोल्यो, पण जड्यो नही. तेथी तमारी पासे माण स मोकल्यो बे. ते हमणां आव्यो बे. एवी वात करे , एटले ते माण स पण याव्यु. तेणें जेम कुमरीये का, तेम सघटु समाचार कह्यु. अम रगुरु बोल्यो. हे राजन् ! तमारे घर आ प्रत्यक्ष सरस्वती अवतरी जे. आ स्थान सनाना लोक सर्व, कुमरीनी घणी प्रशंसा करवा लाग्या.
हवे कुमरीयें ज्यारें उपवा मांमधु, तेटले राजायें अंगलम बानूषण कुमदचंदने बाप्यां.बीजा सनालोकें पण आप्यां. बीजं लाख सोनैयानुं आसन आप्यु. चंपकमाला अने अध्यापक पोताने ठेकाणे पहोता. रा जा अमरगुरुने कहेवा लाग्या के, राजायें संदेशो कह्यो होय, ते संदेपें कहीने उतावला घेर जा. त्यारें अमरगुरु बोल्या, तमारा देशनी सीमा ये गढ , ते अमने आपो. त्यारें ललितांग राजा बोल्यो. सर्व राज्य अ रिकेसरी राजानुं . गढनो शो नार ? अमरगुरु बोल्या. तमारा सरखा सऊन कोण हशे ? के,जेणें गढ थाप्यो. एम कही कुणाला नगरीयें गया. अरिकेसरी राजाने ललितांग राजानुं नेटणुं बाप्यु. सर्व वृत्तांत संनलाव्युं. कुमरीनु पण सर्व वृत्तांत को. त्यारें राजा बोल्यो, तहारो एटलो प्रमाद थयो. जे कारणे ते बाला ते मागी नही. तेथी जो ते कोइ अन्य राजाने थापशे तोमने नेत्र थापीने उलाली लीधां एवं थशे. त्यारे श्रमरगुरु बोल्यो. ते