Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 249

२३७
गौतमकुलक कथासहित. पोह करतां जातिस्मरण झान उपन्युं पाउलो नव दीठो. ते आवी रीतें:
वसंतपुर नगरें सामायिक नामें कुटुंबी हतो. तेने बंधुमती नामें नार्या डे. एक दिवस धर्म सांजलीने स्त्री जरतार वेदुयें दीक्षा लीधी. निन्न निन्न विहार करतां एक नगरमां नेगा गया. नार्याने पिणे देखीने राग उपन्यो. ते वात आचार्ये जाणी प्रवर्तिनीने कहेवराव्युं के, बंधुमती या र्याने फाउँ बहार निकलवा देशो नही. ते कारण बंधुमतीये जाण्युं, त्यारें विचास्युं के, अहो ! धिक्कार पडो महारा रूपने. के. जे देखीने नारना चा रित्रमा परिणाम बगड्या ! एम चिंतवी थार्यायें अनशन कयं. अनुक्रमें काल करी देवलोके गइ. ते वात सामायिक नामा साधयें सांजलीने तेणें पण अनशन कयं. काल करी देवलोके देवता थयो. त्यांथी ज्यवी ढुं य नार्य देशे उपन्यो बुं. एवं ज्ञानमा देखीने अहो! अजयकुमार विना मने अनार्य देशमां कोण प्रतिबोध आपे ? एम घणो उपकारी जाण्यो; पण थ जयकुमारने मलवा माटे पितायें बाझाापी नही. पितायें तेने वैराग्यवं त जाणीने, पांचसे सुनटने रखवाला मूकीने कह्यु के,कुमरने नजरमा राख जो. एम करतां बहार रमवा जाय, घोडा दोडावतां एक पाटी पोतानो घोडो पागल काढे. एम करतां कोई वेला एक घडीपनी आवे. कोश्वेला बेघडिये पण यावे. एम विश्वास पमाडीने एक दिवस सदुने वंचीने दरि याने कांते गयो. त्यां जहाज उपर बेसीने बीजां सर्व जहाऊ साथें हंकारीने पारकांठे ले गया. कांते उतरीने त्यांथी आर्यदेवें यावी दीदा लेवानुं मन को. देवतायें वास्यो के, हजी तहारे नोगकर्म बाकी ले. तोपण न मानतां दीक्षा लीधी. विचारतां वसंतपुर नगरे पहोंच्या. त्यां कोई यदने देहेरे कानस्सग्गे रह्या , एवा समयमां पूर्वनवनी नार्या देवलोकथी ज्य वीने ए नगरमां शेठने घेर श्रीमती नामें पुत्री थइ , ते सखीयोनी साथें विहार काडा करवा भावी जे. त्या सर्व कुमरीयो पोतें पकडेला थांजाने नार करी माने , एवी क्रीडा करे बे. तेमां श्रीमतीना हाथमां मुनिनो पग आव्यो. तेणें सहसात्कारें कह्यु के, आ महारो वर. ते वेला देवतायें सोनैयानी वृष्टि करी. मुनितो पग बोडावीने जता रह्या. ते इव्य राजायें लेवा मांमथु. देवतायें निषेध कस्यो. ते सर्व इव्य देवताने वचनें शेतने घेर अनामत रारन्यु. कन्या पण बोली के, महारे आ नवमां तो एज वर