Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 250

१३८
जैनकथा रत्नकोष नाग बहो.
arat. पण बीजो नही. पठी ते वर पामवा माटे दानशालायें दान देतां बार वर्ष वही गया. तेवारें ते मुनिपण दैवयोगें तेज नगरें खाव्या. मुनियें जाएंयुं के नगरीत तेज, तथापि विचाखुं के, ते वातने बार वर्ष वहीं गयां, माटे वे कोण लखशे ? एम जाली नगरमां गोचरी फरतां तेनेज घेर याव्या.
त्यां ते स्त्री पण मुनिने पर्गे पद्म फलकतुं धारी मूक्युं बे, ते नीशा नीयें उलख्या. अनुक्रमें राजा ने शेव प्रमुखें घणो याग्रह कस्यो. त्यारें मुनियें विचायुं के, अंगीकार न करूं तो कन्या मरण पामे तथा देवता ये पण दीक्षा लेवानी ना कहीं हती. एवं जाणीने पाणिग्रहण करूं. अनु क्रमें पुत्र याव्यो, तेने निशाले जणवा मूक्यो.
हाईकुमार दीक्षा लेवाने नजमाल थया, ते सांजलीने श्रीमती रें टीयो ने कांतवा बेठी. निशालेथी पुत्र श्राव्यो. तेणें पूछयुं, रे माता ! आशुं मांमधुं बे ? माता बोली, रे वत्स ! तुं लघु बे, अने तहारो बाप दीक्षा ले ले, तो हवे महारे ए रेंटीयोज श्राधार वे.त्यारे पुत्र बोल्यो, हे मा ता ! महारा पिताने हुं नहिं जवा देनं, बांधी राखीश तमें चिंता न करो. एम कही सून कोकडी तापी हती ते जेइने पिताने पगें वींटवा जा यो. कोक ग्रंथे खाटला उपर बेठा हता तेमाटे खाटलाने चारे पासे सूत्र नो तो वटतो जाय ने कहेतो जाय के, पिताने बांधी राखुं बुं.
एवा मर्मनां वचन सांजलीने श्राईकुमारें विचायुं के, जो जइनुं, तो बालक sहवाशे, दिलगीर थशे, माटे ननुं, जेटला तंतु हशे तेटला वर्ष र हिगुं. एवामां सूत्र वींटी रह्या पढी बालक बोल्यो, तमने बांधी राख्या बे. हवे क्यां जशो ? त्यारे तंतु गएया तो बार थया. याईकुमारें स्त्रीने कयुं हुं हजी बारवर्ष रहीश. ते पण अनुक्रमें पूर्ण थयां एटले वली पाहुं चारित्र लीधुं.
हवे रखवाली करनारा पांचसें सुनटोयें विचायुं के, थापणे राजाने गुं मुख देखाडी यें ? एम चिंतवी खार्यक्षेत्रे खावी चोरी करी, वाटपाडु य पेट राइ करता रह्या बे. त्यां याईकुमार यावी चढया. तेने उलखीने ते पांचसे यावी पगे लाग्या. ऋषियें धर्मदेशना द, पांचसेने प्रतिबोधी दीक्षा दीधी. ते पांचसेने परिवारें परिवरया थका राजगृही नगरीयें प्रभुने याव्या जालीने त्यां जवा लाग्या. मार्गमां जतां गोसालो मल्यो. ते कहेवा लाग्यो के, क्या जाने बो ? मुनि बोल्या. श्री महावीर पासे जइतुं. गोसालो बोल्यो.