________________
२३६ जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. जा बोल्यो. हे स्वामिन् ! राज्य स्वस्थ करीने दीक्षा लेश्युं. त्यार पडी रा जायें,जय कुमरने राज्ये थापीने विजय कुमरने युवराज पदवीय थाप्यो. अने पोतें दमसार केवली पासे दीक्षा लीधी. तीव्र तपस्या करीने स्वर्गे गया. अनुक्रमें मोपण गया ॥ ए हिंसानी उपर देवप्रसाद, सामदेव अने वामदेवनी कथा श्रीसुमतिनाथ चरित्रमा डे.
॥ हवे त्रीखं पद कहे जे. न पेमरागा परमबि बंधो (पेमरागा के) प्रेमराग एटले स्नेहराग उपरांत कोइ (परमति के०) उत्कृष्ट (बंधो के) बंधन (न के०) नथी. एटले स्नेहराग ते महोटुं बंधन बे. ते न पर आईकुमारनो संबंध कहे .
समुश्मध्ये आईपुर नामें नगर ले. त्यां आईनामें राजाराज्य करे जे. तेने आर्श एवे नामें राणी . तेने आईकुमार नामें पुत्र थयो. ते राजा ने एक दिवस श्रेणिक राजायें नेटणुं मोकल्युं , ते नेटणुं देखीने आ ईकुमरें पूज्यु. ए नेटणुं को, थाव्युं ? राजा बोल्या. महारा मित्र श्रे णिक राजा . तेणें मंत्रि साथें नेटणुं मोकल्यु बे. त्यारे कुमरे ते मंत्रि ने पूज्यु के, तमारा राजाने को गुणवंत पुत्र जे ? मंत्रि बोल्यो. अनय कुमार नामें पुत्र . ते सांजलीने अजय कुमारने योग्य नेटणुं जोइया प्यु. तेनी साथे पत्र पण लखी आप्यु. अने कह्यु के, या नेटणुं अनय कुमारने आपजो. तेणें पण राजगृहियें जश्ने राजानुं नेटणुं राजाने आ प्यु, अने कुमर, नेटणुं तथा पत्र अजयकुमारने आप्यु. अनय कुमार विचार कस्यो के, ए महारी साथें मित्रा करवा श्छे बे, अने महारी सा थे जे मित्राइ करे, ते तो अवश्य समकित पामे. एम प्रनुजीयें कह्यु ने. ते माटे ए कोई आसन्नसिद्धियो लघुकर्मी जीव देखाय जे. पण पाबले नवे व्रत विराधीने आव्यो , तेथी अनार्य देशमा उपन्यो . इत्यादिक विचारीने आचरण उपकरण सहित एक श्रीकृषनदेवस्वामीनी प्रतिमाने पेटीमां घालीने पोताना पुरुष साथे प्रतिबोध देवाने माटे बाईकुमरने मोकली. आईकुमार पण एकांते जर अपूर्व नेट जाणीने पेटी उघाडी. त्यारें जिन प्रतिमा देखीने विचारवा लाग्यो. या केवं बानरण दशे ? एम करी काने, कोटे प्रमुख पोताने अंगें मांमी जोइ, पण शोने नही. जेवटे थाकीने मुख आगल मांझी. त्यारे शोनवा लागी. वारंवार सामुंजोतां इहा