________________
२३४ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. कहेवा लागी के, तमे पण सामा नीकलो. एम सांजली राजहंस पण बमणे प्रमाणे पोताना देशनी सीमा मूकीने महोटासैन्यनी सामग्रीसहित जश्ने पडाव कस्यो. बीजे दिवसे संग्राम थयो, घणा संग्रामें महासेन राजाने पाडीने बांधी लीधी. पली देशणीने बोलावी पूज्युं के, हवे गुं करवू युक्त ने ? देशणी बोली सत्कार करीने विसर्जवं ए सऊनने युक्त बे. राजायें प ण एमज अंगिकार कयुं, प्रहार जगाव्या, वणने विषे पाटा बांध्या, ते अ वसरें देशणीयें आवी प्रणाम करीने राजाने कह्यु, हे तात ! तमे प्रसाद करीने मुफने नार थाप्यो, ते महारं पुण्य जुन ? ते सांजली राजायें दे गीने उत्तरवी, पण बीजो जार कस्यो जाणीने राजा लाज्यो, देशणीयें स र्व वृत्तांत कह्यु, ते सांजली सामंतादिक सर्व हर्ष्या, जे ए कुरुचं राजानो पुत्र राजहंस कुमर ले, अने कुमरी पण महासेन राजानी पुत्री . माटे सरखो योग मल्यो ने. राजा पण विचारवा लाग्यो के, अहो ! में रूडं न कडे! जेमाटे सर्व को पोतानुज पुण्य जोगवे , एम देशणीयें जे कयुं हतुं ते सर्व सत्य बे. हवे राजाने व्रण रुकाया एटले विसर्जन कस्यो. ते राजा एम कहेतो गयो के हूं, वनमां जावं बूं. महारा पुत्र तमारा चाकर , तेनी संनाल करजो. ए रीतें राजहंस, राजाधिराज थयो. अनुक्रमें देशणीने पुत्र थयो, तेनुं राजमृगांक एवं नाम दीधं.
एकदा राजाने एवी चिंता थके, मने शा कर्मना विपाक हशे ? ए य वसरे प्रतिबोधवानो समय जाणीने चार ज्ञानना धरनार श्रीज्ञाननानु श्रा चार्य त्यां पधास्या, पुरोहितें आचार्य- ागमन कयुं. राजा पण देण। संघातें वंदना करवा गयो, धर्म सांजव्यो, पूर्व योगें करी धर्म परिणम्यो.स रीने पूर्वा, में पूर्व शा पुण्यपाप कस्यां हतां के, जेथी ढुं सुख तथा उःख पाम्यो ? तेने गुरुयें पाबलो सर्व संबंध कह्यो, ते सांनती राजाने जातिस्मरण झान उपन्युं. त्यारे कहेवा लाग्यो के, हे नगवन् ! जेम तमें कर्तुं तेमज जे. परिजनने पण संनलाव्युं. व्रतनंगना अधिकार सांजलीने घणा लोक प्रतिबोध पाम्या. सिद्धांत सांजलवानी ना थइ. अणुव्रत अंगिकार कस्यां. धर्मना अधिकार घणा कस्या. घणा काल सूधी श्रावकपणुं पाल्यु. पुत्रने राज्ये थापीने, देणी तथा प्रधान परिजननी साथें राजहंसें चारित्रलीधं.सा धुपणुं पालीने स्त्रीन र वेदु ब्रह्मदेवलोके देवता थया, अनुक्रमें सिदि वस्या.