________________
गौतमकुलक कथासहित. २३३ सर्पवत् ॥ १॥ ते माटे मने रोग क्ष्य थवानो नपाय मल्यो. पण तात नो देश मूक्यो, तो हवे इहांज रहीने कांई क्रिया करूं.
हवे खोलतां खोलतां एक गोकुल जडयुं. ते गोकुलना स्वामीने वात कहीने प्रार्थना करी. तेणे पण अंगिकार करी देणीने दीकरीपणे राखी. त्यारें सार्थवाहने प्रबीने त्यां रह्या. राइ वाटी तक साथें आपवाथी कुमर थोडा दिवसमा साजो थयो. विद्याधर सरखो अन्य स्वरूप थयो. देशणीह र्ष पामी. विशिष्ट गोरसें करी शरीरे पुष्ट थइ. एकदा देशपीयें पूज्युं. तमे कोण अने क्यांना वासी बो? राजहंसें पण यथार्थ वात कही दीधी. ते सांजलीने, देणी विचाओँ के, एनो विधाता अनुकूल थयो, माटे पोताने देश जq युक्त जे. पबीनतारने कयुं. आपणे पोताने देश जयें. राजहंस बोल्यो, जश्यें तो खरा पण गोकुलना धणीने अपंगार कस्या विना जq युक्त नथी. देशणीयें विचास्युं ए महासत्त्ववंत पुरुष देखाय ले. माटे संपदा पात्र थशे, पनी निधाननो व्यतिकर संजलाव्यो, तेणे पण सर्पनुं स्थानक खोदीने मांहेथी इव्य काढयु, ते गोकुलपतिने यापीने अनुक्रमें जयंतीनगरीयें पहों च्या. बहार उद्यानमां अंबानी बांयडीये बेठा बे. त्यां राजहंसने निश यावी. एवा अवसरेंते नगरीनो श्रीचंदनामें अपुत्रियो राजा मरण पाम्यो बे, नवो राजा शोधवाने पंचदीव्य अधिवासना करीने नीकल्या डे, फर तां फरतां नगरबहार राजहंस पासे आव्यां. जुए तो थांबानी बगया चली नथी. कुमरने मस्तके कलश ढाल्यो, हर्षे करीने नगरमा लाव्या, सर्वै मली राज्यानिषेक कस्यो,पुण्यना बलें सामंतादिकनो मान्य थयो. एम त्यां राज्य जोगवतां केटलोक काल गयो. ___ एकदा उजयिणीना महासेन राजायें सांजल्यु के, राजहंस चंपानगरी नो राजा थयो जे. त्यारें दूत मोकलीने कहेवराव्युं के, सर्व धन नंमार म हारीपासें मोकली देजे, नहितो यु६ करवा सऊ थजे. ते सांजलीने राज हंस बोल्यो, हे दूत, तहारो स्वामी महोटो छे, ते माटे प्रथमथी तो ढुं का ३ नही करूं. अने युम प्रारंज्या पड़ी तो वगर बोल्यो तत्काल जे नचित हशे ते करीश. एम कही दूत विसर्यो, दूत उऊयिपीयें गयो,सर्व व्यति कर महासेन राजाने संनलाव्यो, राजा सांजलीने कोपायमान थयो, तेज दिवसे प्रयाण कयुं, अनुक्रमें देशणी ए वात सांजलीने राजहंस राजाने
10