________________
गौतमकुलक कथासहित. २२१ जा वंदना करवा नीकल्यो, वंदना करीने पिताना शरीरे रोग उपन्यो दे खीने सेलंग ऋषिने एम कहेता हवा के, तमे महारी यान शालायें यावी उतरो, दुं वैद्यने तेडीने तमारा रोगनी चिकित्सा करूं. सेलंग अणगारे ते वचन मान्युं, मंक राजा पोताने स्थानकें आव्या. सेलंग पण बीजे दिव से प्राःतकाले पांचसे अपगारनी साथे मंसुक राजानी यानशाला मध्ये प्रागुक पीठफलकादिक याचीने रह्या. वैद्य तेडावीने प्रागुक एषणीक औ षधे करी तथा मद्यपानें करी साजा थया. त्यार पडी अशनादिकमां मद्य पानमां मूर्खया, गृ६ थया,पासला थया,उस्सन्नां थया, कुशील थया, संस त्ता थया, पीठ फलक शय्या संथारामां प्रमत्त थया, ते पीठफलकादिक जे मनीपासें याची लाव्या होय तेने पाडां अापतां मन चाले नही.
अन्यदा पांचसे प्रधान शिष्यमांहेलो एक पंथक टालीने बीजा अएगा रोने पाउली राते धर्म जागरिकायें जागतां एवो विकल्प नपन्यो जे सेलंग राजायें राज्य बांकी दीक्षा लीधी,पण हवे प्रमादमां पड्या थका रस गृदि बांमी शकता नथी,ते साधुने न कल्पे. माटे प्रातःकाले सेलंगराजर्षिने पूड़ी, पीठफलादिक आपीने, एक पंथक मुनिने वैयावचमा थापीने,आपणे बहार नाविहार करवो कल्पे . एम चिंतवी अनुक्रमें सहुये विहार कस्यो.
हवे पंथक मुनि पण शय्या, संथारो, उच्चार, खेल,औषध, नेपज,नात पाणी करी, अगिलानपणे वैयावच्च करे. एम करतां एकदा कार्तिक चो मासाने दिवसे सेलंगराजऋषि विपुल अशनादिक आहार करी मद्यपान करी पाबले पहोरे सुखें सूतो वे. तेवामां पंथक मुनियें चोमासी प्रतिक्रम एग करवा मांझयं. विचाले चोमासी खामणा खामतां गुरुने मस्तकें पग फ रश्यो, ते थकी सेलंग कषायमां ाव्या, रीस चढी, नतीने बेग थया, अ ने एम कहेवा लाग्या के,कोण आ अप्रार्थ्यानो प्रार्थनारो,हीणी चौदशनो नपन्यो,जे मुझने सुखें सूताने संघटे के ? ते वचन सांजलीने पंथकजी जय पाम्या, त्रास पाम्या, हाथ जोडी कहेवा लाग्या, हे स्वामिन् ! ढुं पंथक, दे वसिक पडिक्कमणानो कानस्सग्ग करीने चोमासी खामणा खामुं .तेमां हे देवाणुप्पिय तमने वंदना करतां तमारा पगने मस्तक फरश्युं. ते महारो अपराध खमो. तमे खमवा योग्य बो. एम वारंवार खमावे जे. पंथकजीनां एवां वचन सनिलीने सेलंगराजर्पिने एवो विकल्प उपन्यो