________________
गौतमकुलक कथासहित.
२१३
प्र
नारने कडुं नंदनवन नामें उद्यान बे. ते सर्व ऋतुना फल फूलें सहित घणुं रमणीक बे. ते उद्यानने मध्यभागे सूरप्रिय नामें यनुं देवल बे. ते द्वारिकामां कम नामें वासुदेव वसे बे, ते समु विजय प्रमुख दशे दसार, बलदेव प्रमुख पांच महावीर पुरुष, उग्रसेन प्रमुख सोल हजार राजा, घुम्न प्रमुख साडाण क्रोड कुमर, साम्ब प्रमुख सातहजार दुर्दात कुमर, वीरसेन प्रमुख एकवीरा हजार वीर पुरुष, उप्पन्न हजार बलदेवना पुरुष, रुक्मिणी प्रमुख हजारो स्त्री, अनंग सेना प्रमुख अनेक हजार गणिकाउं, इ त्यादिक तथा वैताढ्यगीरि पर्यंत त्रण खंम चरत्ताईनो अधिपतिपणुं करतां विचरे बे. ते नगरीने विषे यावच्चा नामें गाथापतिली वसे बे. महा ऋद्धिवंत कोने पराजवनीय नथी. तेने थावच्चा नामें पुत्र थयो. ते आठ वर्षनो थयो जालीने उत्तम मुहूर्त जोड़ने कलाचार्य पासे जलवा मूक्यो. अनुक्रमें महोटो थयो त्या सर्व नोग समर्थ जाणीने एके दिवसें बत्रीश कन्यानुं पाणिग्रहण कराव्युं. ते साथेषांचे इंडियनां विषय सुख जोगवतो विचरे बे.
एकदा दश धनुषनी काया, श्यामवर्णे शोजित, संयमतपस्यावंत एवा रिहा श्री अरिष्टनेमि, प्रढार हजार मुनिराज, चालीश हजार खार्या जीने परिवारें परिवस्या यथाप्रतिरूप यवग्रह ग्रहीने द्वारिकाने बहार गि रनारनी पासे नंदनवन उद्यानने विषे सूरप्रिय यना देहेराने ढकडुं शोक वृक्ष बे, त्यां समोसा. संयमने विषे ग्रात्माने जावता थका विचरे d. पर्षदा परमेश्वरने वंदना करवा नीकली. ते प्रभुजीने याव्या जाणीने वा सुदेवनी सुधर्मा सनामध्ये कौमोदिकी नामे जेरी रहे बे. ते वजडावता हवा. ते शब्द द्वारिकाने मांहे तथा बहार सघने व्यापतो हवो. ते सांजलीने स र्व लोक दर्ष पाम्या, सदु लोक न्हाई, बलिकर्म करी, वस्त्र आभूषण पहे री, के हाथीपर, केइ घोडा उपर के रथने विषे केइ शिविकायें बेसी ने, के हिंमता थका, पुरुषना समूहें परिवस्था थका कम पासे याव्या. त्यारें कृष्ण वासुदेव सर्व सामग्री सऊ या जालीने चतुरंगी सेना तैयार करावी, विजया नामे गंधहस्ति शणगारी, अनुक्रमें प्रभुजीने वांदवा नीक ल्या. पंचानिगम साचवी प्रभुजीने वंदना करी. यावच्चा पुत्र पण ते वात सांजली वांदवा खाव्या. अनुक्रमें प्रभुजीयें धर्मदेशना दीधी. ते धर्मदेशना सांगली हर्ष पामी यावच्चा कुमर बोल्या, हे स्वामिन् ! जेम तमें कयुं तेम
"