Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 217

गौतमकुलक कथासहित.
२०५
कंडुकक्रीडा करती देखीने वरदत्तें विचासुं. अहो ! जुन एनुं रूप, लावण्य कांति केवी बे ? एम चिंतवी पोताना सागरनामे मित्रने पूठ्यं. ए कोनी पुत्री बे ? मित्र बोल्यो एज गामनो वसनारो बंधुदत्त नामें शेव तेनी बंधुमती नामें नार्या, तेनी ए जिनमती नामें पुत्री बे. ते सांजलीने वरदत
यो. एवामां जिनमतीयें पण तिर्बी दृष्टियें तेने दीगे.
वरदत्त पोताना मित्रसहित घेर तो याव्यो. पण बीजो सर्व व्यापार मू की ते स्त्रीने चित्तमां ध्यातो शय्यायें सूतो. त्यां तप्तशिलातले जेम मच तडफडे, ते रीतें तडफडे बे. लांबा निशासा नांखे बे, ते वात तेना पिता ये जीने सागरने पूब्धुं के, वरदत्तने शी अशाता बे ? त्यारें सागरें सर्व वात कही. वसुमित्र शेतें बंधुदत्तने याचना कर के, तमारी पुत्री महारा पुत्रने यापो. बंधुदत्त बोल्यो, तमे युक्त बात कही, तमाराथी बीजो उत्तम कोण बे ? पण महारो नियम ले के, श्रावक विना बीजने पुत्री आपवी नही. ते सांजली शेतें घेर यावीने पुत्रने सर्व बात कही. वरदत्तेपण कन्या परवानी इलायें मुनि पासे जइने श्रावकपणुं अंगिकार करूं ते तेने जा वयकी परिभ्युं पण खरं. ते वात बंधुदत्ते जाणीने पोतानी पुत्री वरदत्त ने परावी. ते स्त्रीर्त्तारिने मांहोमांहे घणो राग थयो, विश्वास थयो, बेदु विषयसुखवतां काल गमावे .
अन्यदा वरदत्त बहार गयो जोइने सागर, जिनमती पासे खाव्या. जिन मतीने कवा लाग्यो के रुड्देव शेवनी बहु सायें तमारो नर्त्तार एकांते कांइक विचार करता हता. ते तमे जाणो हो के नहि ? ते सांजली, सरल स्वनाव वाली जिनमती बोली, ते वात तो तेच जाणे, अथवा तमे तेमना मित्र बो माटे तमे जालो. सागर बोल्यो, हुं जाएं बुं; पण पूठ्या विना केम करूं ? जिनमती बोली, तमे कहो शुं कार्य हशे ? सागर बोल्यो, जे महारे तमारी साधें काम ते काम तमारा नर्त्तारिने तेनी सायें वे जिनमती बोली, महारी साधें तमारे चुं काम बे ? सागर बोल्यो तहारो नर्त्तार मूढ बे, जे तहारा सरखी स्त्रीने मूकीने बीजी स्त्री पासे जाय बे, पण विषयरसना यास्वादनो जाण होय, तेने तो तहारो खप केम न होय ? एवं घणुंज दुर्वचन ते जि तिने कटुक लाग्युं, त्यारें कोपे नराणी थकी तिरस्कार करती कहेवा लागी. रे निर्लज ! रे अनार्य ! तुं एवं पाप चिंतवे बे ! ! अथवा जेवुं चि