________________
जैनकथा रत्नकोष नाग छो. कस्य. तथा धर्म ते केवलीनो नाष्यो, यात्मानो धर्मनिश्चय व्यवहाररूप साध्य साधनरूपजे निश्चय धर्म,ते अात्मस्वरूप जाणवो. तथा व्यवहार ते स्वरूप प्र गट करवा निमित्त दानादिक धर्मने धर्म करी अंगीकार करजे. प्राणातिपात, मृपावाद, अदत्तादान, मैथुन, परिग्रह प्रमुख जे अढार पापस्थानक ले तेने तजजे. चार आहारने 'पञ्चरकजे. सर्व जीव साथे मैत्रीनाव राखजे. वली रुदत्त साथे विशेषे मैत्रीनाव राखजे. अने एम जाणजे के, ए मा रतो नथी, पण मुजने महारां पूर्वतं कर्म उदय आव्यांबे, ते जोगबुं बु. इत्यादिक चारुदत्तनां वचनं ते बकराने अमृत रसायननी पेठे परणम्यां. त्यारे चारुदत्तें तेने नवकार संजलाव्यो. हवे ते बकराने रुदत्त मास्यो. प बी ते बे बकरानी. खोलमां बे जण जूदा जूदा हाथमां बरी लेइने पेठा. एवा अवसरमां त्यां वे नारंम पंखी आव्या. ते मांसनी ब्रांतियें चंचूपुटें करी बनेने नपाडी चाल्या. मार्गमां एक त्रीजो नारंग पंखी यावीने चारु दत्तवाला नारंग पंखी साथे मांसनीलालचे लडवा लाग्यो. ते साये लडतां थकां ते खोल नारंगनी चांचमांथी लूटीने नीचे एक सरोवरमां पडी त्यारे मांडेथी चारुदत्ते जाण्यु के, नारंमें क्या एक मूक्यो तो खरो! एवं जा णी बरीए करी बंध कापी बहार नीकट्यो,अने सरोवर तरीने कांठे आव्यो.
त्यांथी अटवीमा जतां एक पर्वत दीतो तेनी नपर चाल्यो. एवामां त्यां मुनिराज काउस्सग्ग ध्याने रह्या थका दीना. त्यारें मुनिराजें काउस्सग्ग एक पास्यो,एटले तेमने चारुदत्तें प्रणाम कस्यो. मुनिये पण धर्मखान दश्ने तेने बोलाव्यो के, हे चारुदत्त ! तुं शहां क्याथी याव्यो? इहां तो विद्याधर अथ वा देवता अथवा पंखी यावे, पण मनुष्य मात्रनो आसरो नथी ! वली हे चारुदत्त ! तुं मचे उलखतो नथी, पण महारी वात सांजल्य. चंपानग रीने बहार तें जे विद्याधरना खीला काढ्या हता, ते अमितगत विद्याधर मनेज जाणजे. तें मूकाव्या पनी हुँ अष्टापदने इकडो गयो, एटले महारा ते वैरीने में दीठो अने तेणे पण मने दीठो. एटले ते वैरी नाशीने अष्टा पदना चैत्यनें शरणे गयो.अने ढुं महारीघ रणी लश्ने महारे घेर आव्यो, . बी महारा पितायें मने राज्य आप्यु, अने हिरण्यकुंन ने सुवर्णकुंन ए वे चारण श्रमण मुनिराजनी पासे महारा पितायें चारित्र लीधुं.
हवे महारे मनोरमा नामें एक स्त्री हती तेने बे पुत्र थया, तेमां एक