________________
गौतमकुलक कथासहित.
१८१
जट साथै संग्राम करता, कहेगी तथा करणी बेदु सरखी राखता, ईर्ष्या समिति शोधतां, पगलां देइ धरतीने पवित्र करता, विचरे बे. मुनिमार्गे सा वधान रहे बे. एवा अवसरें जे वेलायें सुकोसनें चारित्र जीधुं, ते वेलायें रागे करीने तेनी माता सुकोसलायें उपरथी पापात करचो. ते शुनध्यानें म रण पामीने वाघण इ. मुनि पण विचरता चित्रकूट पर्वतें खावी घोर तप करता चोमासुं रह्या. अनुक्रमें पारणाने माटे नगर प्रदेशीने बेदु गोचर जी चाल्या. ते समये ते वाघणें पण तरत अपत्य प्रसव्यां बे. माटे नू खीकी विकराल इ चार दिशें नजर फेरव्यां करे बे. एवामां ते बे मुनि ने यावता दी. मुनिये पण वाघण दीवी. त्यारें कीर्तिधर राजर्षि सुकोस ल मुनिने कहेवा लाग्या. हे वत्स ! ए वाघण उबलती फाल मारती यावे d. ते उपसर्ग श्रमारे सहेवो बे. माटे तमे पढवाडे, रहो. श्रमे श्रागल थ शुं. सुकोसल मुनि बोल्या. हे तात! तमें बना रहो. ए महारा उपर क पा करो तो ढुं महारुं कार्य साधुं त्यारें कीर्त्तिधर मुनि बोल्या, हे वत्स ! तमे बाल बो, वाघण विकराल बे, माटे ए परिसह तमे केम जीती शक शो ? सुकोसल मुनि बोल्या के, नहाना महोटानुं चुं कारण बे. मन दृढ कर जोइये. ते कारणे पारणामां ए सुखडी मने थापो. एम कहीने पो तें घागल नीकल्यो. वाघणी पण नूखी थकी फाल देती यावी. ते वेला यें सुकोसल मुनियें चार थाहारनां पञ्चरकाण करीने चोराशी लाख जीवा जोनी खमावी. जेम शूर सुनट संग्राममां चढे, तेम परिसहनी फोजने म होडे जर खड्या. वाघणी पण मुनिने थापो दे देता पाडी चटचट चमडी चूंटवा लागी, तड तड नसाजाल त्रोडवा लागी, फटफट हाडकां फूटवा मांमया, रुधिर वहेवा लाग्युं. त्यां सुकोसल मुनि परम संवेगं समतायें परिणम्या. पोतानां कर्म यहियासता हवा. कीर्त्तिधर पिता पण निकाम ता हवा. अनुक्रमें सुकोसल मुनि शुक्लध्यानें करी, क्षपकश्रेणी मांमी, घन घाति कर्मनो दय करी, केवलज्ञान पामी, योगारोध करी, चौदमे गुला 1. शैलेशीकरण करीने परमानंद पद पामता हवा. एकथा रामचरित्रमां बे. वे वाघणी पण मुनिमांस भक्षण करती घणुं घणुं राचती माचती, मुनिना मुख सूधी खावा यावी. त्यां सोनानी रेखा दांते कलकती दीवी. ते पूर्व परिचित देखीने जातिस्मरण पामी, त्यारें पश्चात्ताप करवा लागी