Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 192

२७० जैनकथा रत्नकोष नाग हो. सर्व जगत् एज रीतें अनित्य ले. माटे चारित्र से ते सारं. ए विचार चिंतवी ते पोतानो अनिप्राय मंत्रीने कह्यो. मंत्री बोल्यो, पुत्रने राज्ये थापीने संयम व्यो. ते राजायें मान्यु. अनुक्रमें सुकोसला राणीने सुकोस ल नामा पुत्र श्राव्यो. तेने राज्यतिलक करीने, कीर्निधर राजायें चारित्र लीधुं. ते मुनि श्रुतान्यास करतां बहुश्रुत थया. अनुक्रमें एकल विहारी थइ तप संयम पालता, ग्रामानुयामे विचरता, बह अहम दशम, मासख मण चारमासी प्रमुख तप करता, गिरिगुफाने विषे रहेता, अनुक्रमें अयो ध्या नगरीयें पधास्या. मासखमणने पारणे नगरी मध्ये गोचरीयें नीकल्या.
ते अवसरे सुकोसला राणीयें नरिने धावता देखीने मनमां विचा घु के, जो महारो कुमर एने देखशे, तो एना कुलनी रीत प्रमाणे ए पण कदापि पोताना बाप सार्थे जतो रहे ! एम चिंतवी सुनटो मोकल्या. ते सुनटें जश् गलुं पकडीने मुनीने काढवा मांझ्या. ते जो कुमरनी धाव्य माताने मूळ थावी, धरतीयें पडी, तेने शीतल उपचारें करी कुमरें सऊ करी. तेवारे ते बांसु रेडवा लागी. एटले सुकोसल राजा विनंति करवा लाग्यो. रे माता ! एवडं कुःख तमे शामाटे करो बो ? तमने केणे उहव्यां? त्यारे ते बोली. हे वत्स ! नगरमा महोटु पाप थाय बे. तेथी मने दुःख लाग्यु. जेम पहाड त्रुटी पडे. अथवा समुह पृथ्वीने रेल रेल करे.एवं पाप नगरमा वर्षे . कुमर कहेवा लाग्यो. हे मात! एवं गुं पाप वर्ते ले ? धाव्य माता बोली. तहारो पिता कीर्तिधर राजर्षि वा नगरमां गोचरी करवा था व्या हता. तेने देखीने राणी उपश्व करीने कढावे . एवाधाव्यनां वचन सांजलीने सुकोसल राजाना मनमां घणो खेद उपन्यो. तेज वेलायें थाख माथी बांसु रेडतो उघाडे पगें चालतो नगर बहार जश् मुनिने मल्यो. त्यां सुजटोने हांकी काढया. ते पण जेम सिंह देखी शीयाल नासे तेम नाता. साधुनो उपसर्ग टाल्यो. पडी सुकोसल राजा विनंति करवा लाग्यो. हे स्वा मिन् ! नगर मध्ये गोचरीने अर्थे पधारो एम कर्दा. परंतु मुनियें तो बीजूं मासखमण कयुं. तेथी वहोरवा याव्या नही, पण पुत्रने धर्मदेशना दीधी. ते सनिली पुत्रनेपण वैराग्य उपन्यु. तेवारें पोतानी स्त्रीने गर्न हतो, ते ग जेनेज राज्ये थापीने पोतें चारित्र अंगीकार कयुं.
ते पिता पुत्रनी जोडी संयम मार्ग पालतां, उग्र तपस्या करतां, मोह