Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 188

१७६ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. नाम ? गुरु पण उपयोग दे बोल्या. हुँ रूडी रीतें उलखु बु. ताहारो पा बलो नव सांनल. एकदा अमे वेदु गुरुनाइ कोसंबी नगरीयें आव्या. त्यां वस्ती सांकडी हती, अने अमारो परिवार घणो हतो, ते माटे अमे जुदा जुदा स्थानकें उतस्या हता अने वली ते काले उकाल हतो, पण लोकने थाहार पाणी यापवानी नक्ति अमारा नपर घणी हती.
एक दिवस एक शेठना घरमां साधु गोचरीयें पेठा. पनवाडेथी एक रांक पण पेठो. साधुने तो.हा प्रमाणे ते श्रावके श्राहारादि वहोराव्या. ते रांकें दीवा. निक्षा जश्ने साधु वव्या. त्यारें रांक केडे यावीने निदा मा गतो हवो. साधु बोल्या. अमाराथी तो न अपाय. अमारा गुरु पासे माग्य, त्यारे तेणे पण साधुग्नी साथें साथें आवी अमारी पासे थाहार माग्यो. साधुयें पण का के, अमारी पासे एवं थाहार माग्यो हतो, त्यारे अमे पण ज्ञानना उपयोगें करी तेने नावि शासननो उद्योतक जाणीने कह्यु के, जो तुं दीक्षा ले, तो तुऊने अमे आहार आपियें. ते सांजली रांके वि चायुं के, कष्टतो हमणा पण निरंतर सहन करुं बुं. तो ते करतां व्रतर्नु कष्ट सहन करूं तो घणुंज रू९. अने जोजननो लान पण जे. एम चिंत वीने दीदा सीधी. नख्यो हतो माटे मोदक पण यथारुचियें स्वाद करीने पेटनरी खाधां के, जेम श्वासोलासनो वायु पण पेसी न शके ! तेथी तेज रात्रिये मध्यस्थ परिणामें काल कस्यो. मरीने कुणाल राजाना पुत्रपणे तुं उपन्यो ! ते वात सांजलीने राजा बोल्यो. तमारा पसायें दुं राज्य पा म्यो. तमें दीदा न दीधी होत, तथा जैनधर्म न फरश्यो होत, तो महा रीशी गति थात ? ते माटे या नव अने परनवना तमे उपकारी बो. तो हवे मुझने आज्ञा करो जे आप कहो ते करीने ढुं कांशक अरुणी थावं. गुरु बोल्या. या लोक अने परलोकने विषे सुखदाइ एवो जैनधर्म ने ते तुं अंगीकार का. राजा बोल्यो. अरिहंत ते देव, सुधासु ते गुरु, अने अरिहं तें नाष्यो ते धर्म, ए महारे प्रमाण दे, पनी पांच अणुव्रत, सात शिदावत धरतो संप्रति राजा श्रावक थयो. त्रिकाल जिनपूजा करे, साहामी वात्स ल्य करे, जीवदयामां तत्पर थको वर्षोवर्ष संघसहित श्रीजिनेश्वरने पूजे, रथयात्रा करे, तेम दीन अनाथने दान देतो, त्रण खंझनो नोक्ता थश्ने, नरतदेत्रने जैनप्रसादें मंमित करतो हवो.