________________
गौतमकुलक कथासहित.
२५५ थयो. ए रीते पश्चात्ताप करतो, महा शोक धरतो, चंदनना काठे करी ते पंखीना शरीरने संस्कार करतो हवो. अनुक्रमें नगरे आव्यो, ते कालांत रे शोकरहित थश्ने राज्य पालतो हवो. ए रीतें कषायीने बुद्धिमे, ते माटे बुझिना अर्थिये कषाय न करवो. इति पदिघातक राजानी कथा ॥४६॥ इति श्रीसकलसनानामिनीनालस्थलतिलकायमानपंमितश्रीउत्त मविजयगणिशिष्यपंमितपद्मविजयगणिकतबालावबोधे श्रीगौतमकुलकप्रक रणे षष्ठगाथायां चत्वायुदाहरणानि समाप्तानि ॥
हवे सातमी गाथा कहे . तेनो ती गाथा साथें ए संबंध में के, पूर्वनी गाथाना अंते जे कह्यु के, क्रोधीने बुद्धि बांझे, अने बुद्धिविना जे कर, ते विलापतुल्य जाणवू. ते माटे सातमी गाथामां विलाप देखाडे बे.
अरोश् अचं कहिए विलावो, असंपहारे क हिए विलावो॥विरिकत्तचित्तो कहिए विला वो, बहू कुसिसे कहिए विलावो ॥ ७ ॥
अर्थः-अरोइ अचं कहिए विलावो (अरोड़ के० ) अरुचिवालाने (घबं के० ) परमार्थनी वात ( कहिए के) कहेवी, ते (विलावो के०) विलापरूप एटले निरर्थक जाणवी, अर्थात् अरुचीवालाने परमार्थनी वात कहेवी ते विलापरूप जाणवी. ते माटे सांजलनारने रुचि होय तो ज कहे. नहि तो ब्रह्मदत्त अने चित्र मुनिनी पेठे. विलाप सर निरर्थक थाय इति नाव ते ब्रह्मदत्तनी कथा कहे . ___ साकेत नगरने विषे चंशवतंसक राजा हतो. तेनो पुत्र मुनिचंड नामें हतो ते कामनोग थकी विरम्यो थको पुत्रने राज्ये थापीने पोतें, सागर चंड मुनिराज पासे दीक्षा लेतो हवो. एक दिवसें उग्र तपस्या करतां गु रु साथें विचरतां कोइक गामें गोचरीयें गया. साथ हतो ते जतो रह्यो, गुरुने पण वीसरी गयु. तेथी गुरु पण साथ साथै चाल्या गया. पाबल थी सागरचंड पोतें एकला अटवीमां याव्या, दुधातृषायें बाधा पामता थका त्रीजे दिवसे होत, कंठ, तालु सूकाइ गया. तेथी मूळ पामी रक्ष
