________________
२५६ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. नीचें पज्या. एवामां गोवालियाना चार बालकें यावी तेमनी सेवा करी. ते चारे बालकें मुनिनी देशनायें प्रतिबोध पामी. दीदा सीधी. तेमां बेज ए तो चारित्रनी उगंडा करी अपघालो समकेत गुणें करी देवलोकें ग या. तथा बीजा पण बेजण देवलोके गया. पण तेनो अधिकार इहां नथी.
अन्यदा दशपुर नगरें संमिन्ननामा ब्राह्मणनी जसमती नामें दासी ते ने कूखे पहेला बे जण पुत्रना जोडला पणे आवी उपना. ते अनुक्रमें यौ वन पाम्या. एकदा खेत्रनी रखवाली करवा अटवीमां गया त्या रात्रं एक वड हेवल सूता ले. एवामा वडना कोटरमाथी एक सर्प निकल्यो तेणें ते बेमांथी एकने मंश्यो. त्यारें बीजायें सापने खोलवा मांमयो. एटले बीजा ने पण तेज सापें करड्यो. त्यां बेदुजण मरण पामीने कालिंजर नामा पर्व तने विपे मृगलीनी कूरखें युगलपणे आवी उपन्या. अनुक्रमें पूर्वनी प्रीतियें पासे पासें दकडा चरता जोश्त्यांकोइ व्याधे आवीने एकज बाणे ते बेदुने माया. मरीने गंगाने कांठे वेदुजण एक हंसीनी कूखे नपन्या. एटले हं स थया. तेने पण एक मजबंधके पासमां नांवी कोट मरडीने मारी नां ख्या. मरीने वणारशी नगरीयें महाधनवंत नृतदिन्न नामें चंझालना घेर पु त्र पणे जइ उपन्या. त्यां पण पूर्वनी पेठे परस्परें वेदु जणने प्रति थइ. ए कनुं नाम चित्र अने बीजानु नाम संनति थयु. एज समये तेज वणार शी नगरीने विपे शंखनामें राजा राज्य करे बे. तेने नमुचि नामें मंत्री जे. एक दिवस मंत्री अपराधी होवाथी राजायें नूतदिन्न झालने दुकम क कस्यो के, ए मंत्रीने बानो मारजे. चंझाले पण मारती वेलायें मंत्रीने क युं के, जो तुं रॉयरामा रहीने महारा पुत्रने नणावे तो ढुं तुमने जीवतो राखं. मंत्रीये पण जीवितव्यना लोनें जगाववानी हा कही.
हवे ते बोकराने जणावतां केटलोएक काल गयो. त्यां ते मंत्री नूतदि न मालनी स्त्री साथें लपटाणो. ते वात नूतदिन्ने जाणी, तेवारें तेने मारवा मांझयो, पण चित्र अने संनूति ए वे नाश्योयें पोताने नणाववा नो उपकारी जाणीने तेने नसाडी मूक्यो. त्यांथी निकली हबिणानर नगर ने विपे सनत्कुमार चक्रवर्तिने ज मल्यो. तिहां ते मंत्रिपद पाम्यो..
हवे ते चित्र संनति चंमाल पुत्रोयें पण रूप, यौवन, लावण्य, गीत, नाटकनी कला प्रमुखें करी तथा वीणा वजाववे करी वणारसी नगरीना