Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 139

गौतमकुलक कथासहित. २० रीने परम पदनुं स्वरूप चिंतवो, ते सर्व तेणें यथाशक्तियें करवा मांमधु.
ए अवसरे राजा परम संवेगें करी बोलतो हवो. हे नगवन् ! एटलं पाप तेना एवडा विपाकाव्या? तो अमने गुंनिपजशे ? जेमाटें नहाम प्रमादना परवश थकी, अणविचास्या कामना करनारा अमारा सरखा प्रा पीनी शी गति थशे ? गुरु बोल्या. हे राजन् ! ए कर्मपरिणति एवीज , ए रीतें थोडा प्रमादथी उपन्यां कर्म तेनां एवां अथवा एथी पण आकरां विपाक उदय आवे, अने घणां अधिक कर्म संच्यां होय तो तेथी आगल नारकी तिर्यचनां तीव्र कुःख जीव जोगवे. ते पण घणा काल सूधी नोगवां पडे, ते माटे जगजुरुये कह्यु डे के, सुख श्बकें, थोडो प्रमाद पण न करवो. व ली फेर खावं ते रूटुं, व्याधियें शरीर तपाव ते रूडं, अग्निमध्ये जील, ते रूडं, शत्रुनी संगत करवी ते जली, नुजंग नेगा वसतुं ते श्रेष्ठ; पण प्र माद करवो ते रूडो नही; महा पुःखदाइ जाणवो. पूर्वे सर्व विष प्रमुख जे कह्या ते तो मात्र एकज नवे दुःखना देनार बे, अने प्रमाद तो बेदु नवें कुःखदायक . वली प्रमादना सामर्थ्यथी जीव आत्मकार्य न देखे, रास नवृत्तियें प्रवर्ने, अनागत काल न देखे, गुरुलाघव न विचारे, गुरुनो बदु मान न करे, अनुक्रमें पापकर्म बांधीने तेना विपाकें नरकादिकने विषे ए वु संक्वेशस्थानक नथी, के जे प्रमादी प्राणी न पामे. त्यारें राजा बोल्यो. हे नगवन् ! ए प्रमाद सेव्यो तेनो हवे श्यो उपाय ? गुरु बोल्या. सर्व या रंन अने परिग्रहनो त्याग करवे करीने चारित्र अंगीकार कर. ए अप्रमा दनुं जे बाराधन ते हे राजन् ! एकांते कर्म व्याधिनु औषध . सर्व लोक मां अनिंदित, पंमित लोकने आनंदनु उपजावनार, या नव अने परन वने विषे विघ्नकष्टनुं टालनार , मिथ्यात्वने दूर करनार , झानपरिण तीने वधारनार , सकल कल्याण, साधन डे, परम थारोग्यना सुखनुं उपजावनार बे. ए अप्रमादथी वृक्षवंतें शीघ्र, निरतिचार चारित्र पालवा थी, पूर्वला महा प्रमादें करी संच्यां जे पाप, ते क्ष्य थाय अने स्वनावें तेवा कारणने अनावें नवाकर्म बांधे, त्यारे हे देवापुप्रीय ! कर्मजाल ख पावी केवलझान पामी अपुनरागमनें सिदि वरे. ज्यां जन्म नही, जरा न ही, रोग नही, शोक नही, संयोग नही, वियोग नही, एवं निरुपम सुख पामे. त्यारें राजा बोल्या. हे स्वामी ! झुं एवं अप्रमाद न सेव्यो ? जे माटे ए