________________
१२०
जैनकथा रत्नकोष नाग बछो. करवो. ए आतमा मद उपर कथा श्रीपरिशिष्ट पर्वणीमध्ये जे इति ॥
हवे सामान्य मान उपर बाहुबलीनो दृष्टांत कहे . श्रीकृषनदेवजीयें दीक्षा लीधी, त्यारें जरतने विनीतानुं राज्य थाप्युं. बाहुबलीने बहुलि देशनुं राज्य आप्यु. तथा बीजा अघणु पुत्रने अंगवंगा दिदेश वहेंची आप्या. प्रनुने दीदा लीधां एक हजार वर्ष थयां. त्यारें न रतने चक्ररत्न उपन्युं, ब खंझ साध्या, बीजा अणु नाश्ने आज्ञा मनाव तां ते राज्य बांमी, श्रीषन स्वामी पासे दीदा ले केवलज्ञान पाम्या ने.
जरतचक्री न साधी, विनितायें ाव्या, पण आयुशालामांचक आवे नहि, त्यारे प्रधानें कह्यु के, तमारो जाइ बाहुबली तमारी आण मानतो नथी, माटे आयुधशालामा चक्र आवतुं नथी. जरतें नाइ उपर दूत मोकव्यो. ते बदुलि देशने विषे गयो. त्यांनी स्त्रीयोयें पूब्यु. तुं कोण बो ? दूतें कह्यु. ढुंजरतनो दूत बूं.बाहुबली पासे जानं . त्यारे स्त्रीयें क युं जरत ते कोण ? जरततो अमारे कांचलियें . ते सांजली दूतें चिं तव्यु के, इहांना लोक एवा पुर्दम जे. तो तेनो राजा केवो हशे? एम वि चार करतो तिक्षशिला नगरीयें पहोच्यो. त्यां बादुबली राजा सना पूरी बे ना. तेना त्रण लाख पुत्र दे, तेमां महोटो सोमयशा . तेने वली चो राशी हजार स्त्री . तेना श्रेयांस प्रमुख बहोतेर हजार पुत्र जे. एम पुत्र पौत्रादिकें परिवस्यो सूर्यनी पेरें देदीप्यमान एवा बाहुबलीने देखी जय भ्रांत थको दूत बोल्यो. हे महाराजा ! तमारा नायें तमने जुहार कह्यो ले. अने कह्यु ले के, चक्ररत्न आयुशालाने विपे आवतुं नथी, माटे म हारी आणदाण मानजो. ते सांजली नमुह चढावी, राता लोचन करी, बाहुबली बोल्यो. अरे दूत ! जरतने हजी लाज नथी ? जे माटे अहाणु नानुं राज्य लेब खंझनो धणी थयो, तो पण तृप्ति न थ? के, महारुं राज्य लेवा वांछे ? ते दहाडा विसरी गया के, न्हानपणमा रमतां द डानी पेवें ऊंचो उबालीने पडतो तेवारें हुं काली लेतो, ढुं तेनो तेज बुं. राज्यनो खप होय तो वहेलो आवजे. पण आण तो श्रीतातजीनीज मा नीश. एम कही दूतने निनबी काढयो. दूतें आवी सर्व वात बरतने कही. त्यारे जरतचक्रवर्तीने क्रोध चढयो, पडी पोताना सवाक्रोड पुत्र , तेमां महोटो पुत्र बादित्ययशा , तेना वली महाजसा प्रमुख सवालाख पुत्र