________________
गौतमकुलक कथासहित. के, ढुं निर्विघ्नपणे जश् शकुं, माटे तमें काउस्सग्गमा रहेजो. ए वातनी सं घे हा कही. त्यारे शासनदेवी मने श्रीसीमंधरस्वामी पासें लश् गया. में श्रीपरमेश्वरजीने वंदना करी, प्रनुजी बोल्या के, जरतदेवथी आ आर्या आव्यां बे, ते निर्दोष जे. ते सांजलीने महारो संदेह टल्यो, श्रीसंघनी पा से कृपा करीने प्रनुजीयें मने चार अध्ययन आप्यां. शासनदेवता, पाबां म ने महारे स्थानकें लाव्यां. एक नावना अध्ययन, बीजुं विमुत्ति अध्ययन, त्रीजुं रतिकला अध्ययन, अने चोयूं विविक्तचर्या अध्ययन, ए चारे अध्ययन में एक वाचनायें ग्रह्यां. श्री संघनी आगल वात कहीने ए चारे अध्ययन कही देखाड्यां. तेमां वे अध्ययन श्रीयाचारांगजीनी बे चूलिका थापी. अने वे अध्ययन श्रीदशवकालिकजीनी चूलिकापणे थाप्यां. एवं कहे थके स्यूलिनजीयें ते वातनी आझा दीधी. साध्वी पोताने ठेकाणे याव्यां.
हवे स्थूलिनश्पण गुरु पासे वाचना सेवा याव्या, गुरु बोल्या के, तुं वाचनाने अयोग्य बे. ते सांजलीने स्यूलिन पण दीदा दिवसथी मामी ने पोतानो अपराध विचास्यो, पण को अपराध दीतो नही. त्यारें गुरुने कह्यु के, स्वामी महारो अपराध तो महारी नजरमा आवतो नथी. गुरु बोल्या. अपराध करीने वली मानतो नथी! त्यारे स्थलिन सिंहरूप सं नारीने गुरुना चरणे मस्तक घाली कहेता हवा के, हे स्वामिन ! हवे फ री एवं नही करूं. ए महारो अपराध खमो. गुरु बोल्या. हवे तुं न करजे, पण ए काम कयुं तेथी वाचना नहि आपुं. एम कहे थके स्थलिनजीयें संघने विनंति करी गुरुने कहेवराव्यु, जेमाटे महोटा कोप्या तेने महोटा ज प्रसन्न करवा समर्थ होय ! सूरि बोल्या. हवे बीजा पण.आज़ पड़ी में दसत्त्वना धणी थशे, माटे योग्यता नथी. थाकतां पूर्व महारीज पासे र हो, एनो दंमतो बीजाने शिक्षा माटे छे. ते सांजली संघे घणो याग्रह कस्यो त्यारे गुरुयें उपयोग दीधो, जाण्यु के, महाराथी पूर्व विबेद नही जाय, एम जाणी हवे कोइने जणावशो नही. एवो श्रीस्थलिनजीने अनिग्रह करावीने थाकतां पूर्व तेमने नणाव्यां. इहां कोई कहे डे के, सू
ज चार पूर्व जणाव्यां पण अर्थ न प्राप्यो.अनुक्रमें प्राचार्य पद नवा दुस्वामीयें स्थूलिनपने आप्यु. ए रीतें स्यूं लिन जेवामुनि पण श्रुत मद करवाथी लगवाने अयोग्य थया तो बीजानी शी वात ? माटे श्रुतमद न