________________
गौतमकुलक कथासहित. ११३ पण हाथ जोडी सहामी आवी बनी रही. मनमां विचायुंके, एणे व्रत तो ली, पण निर्वाह न थयो, माटे इहां आव्या . एम चिंतवीने कहेवा ला गीके, हे स्वामिन् ! साझा करो, दुकुम फरमावो, ते दुं करूं ? ा शरीर, धन, परिवार, सर्व तमारुं . त्यारे स्थूलिजजी बोव्या मुमने चोमासु रहेवा माटे तमारी चित्रशाली थापो. वेश्या बोली, स्वामी ! सुखें रहो, प धारो. एम कही वेश्यायें चित्रशाली तैयार कंरी, एटले श्रीस्थूलिनजी प ण कामना घरमा बलियो थश्ने जेम धर्म पेसे तेम चित्रशालीमा पेठा.
त्यां ते वेश्या षट्रस नोजन मुनिने वहोरावे: त्यार पनी सोले शण गार सजी मुनिने खोनाववा आवे, पूर्वला कामनोग संजारीने नवनवा कामविलास जे प्रमाणे शास्त्रमा कह्या बे ते प्रमाणे करे, तेथी ते मुनिरा ज दोनाय नही, एम निरंतर दोनावतां मुनिने ती उलटी ध्यानधारा व धती हवी. एवं मुनिनुं निर्विकारिपणुं देवीने वेश्या पगे लागी. स्थूलिन इजीनी दृढता देखीने वेश्यायें श्राविकापणुं अंगीकार करा. अने एवो अनियह लीधो के, कदाचित् राजा कोश्नी नपर संतुष्ट थइ महारे घेर मोकले, तो ते पुरुष मोकलो, पण बीजो पुरुष महारे न कल्पे.
हवे चोमासु उतयां ते त्रणे मुनि गुरु पासें याव्या. तेमां प्रथम सिं हगुफावासी साधुने गुरुयें कह्यु अहो "छक्करकारक" तमे सुखथी आव्या एम कही कांक शासन ऊंचं कर्तुं वली बीजा वे साधुने पण गुरु एम ज कहेता हवा. पनी ज्यारें श्रीस्थलिन साधु आव्या त्यारे गुरु नना थ इने बोल्या के अहो ! उक्करकार ! उक्करकार ! तमे सुखशातायें अाव्या ? एवं सांजली पूर्वला त्रणे मुनि विचारवा लाग्या के, अहो ! ए मंत्रिपुत्र मा टे गुरु एर्नु केटबुं बहुमान करे ले ? जे माटे षट्रस आहार नोजन करी लष्ट पुष्ट थको आव्यो, तेने गुरु एटला वानां करे ? तथापि कां फक र नही ए सर्व आवते चोमासें जाणिगुं. एम धारी अमर्षधरतां बात मा स काढया. फरी चोमासुं आव्युं. त्यारे सिंहगुफावासी साधु .गुरुनी पा से आवी प्रतिज्ञा करतो हवो के, कोश्या नामें वेश्याने घेर षट्ररस आहा र जोजन करीने हे नगवन् ! हुँ चोमासुं रहीश. त्यारे गुरुयें झानना उप योगें विचायु के, ए स्थूलिनजी उपर ईर्ष्या लावीने बोले , पण एना थी निर्वाह नही थाय ! एम चिंतवी गुरु बोल्या, हे वत्स ! ए अनिग्रह