________________
ए३
गौतमकुलक कथासहित. चारित्र अंगीकार कझुं. हवे नीम मुनि, गुरु साथै विहार करतां, निरति चार चारित्र पालतां, अनेक जीवने प्रतिबोध देतां, केवलज्ञान पामी पर मानंद पद पाम्या. इति नीमकुमरनी कथा. श्रीपार्श्वनाथ चरित्रमा विशेष ले. हवे, आगल्या पदमां विष तथा अमृत सप्रतिपदें उदाहरणसहि
त कह्यां, तेज माटे शत्रु तथा मित्र सप्रतिपदें देखाडे ने. ॥ माणो अरि किं एटले इहां गुरु प्रत्ये शिष्य पूछे ले के, हे स्वामिन् ! (अरि किं के०) शत्रु ते कोण ? त्यारे गुरु कहे जे के, (माणो के०) मा न. एटले ए नाव जे मान जे जे ते आत्माने शत्रुतुल्य २ ॥ मागेण यह मा गइ ॥ इति वचनात्. ते मान आठ प्रकारनो डे यतः॥ जाति लानकु लैश्वर्य, बलरूपतपःश्रुतैः ॥ कुर्वन् मदं पुनस्तानि, हीनानि लनते जनः॥११॥ तिहां प्रथम जातिमद नपर हरिकेशीना पाबला जवनों दृष्टांत कहे . __ मथुरा नगरीने विपे शंखराजा राज्य करे , ते राजा घणो न्यायनि पुण ने. एक दिवसे ते शंख राजा गुरुपासे धर्मदेशना सांजली वैराग्य पा मी चारित्र लेता हवा. ते तपस्या करतां घणा लब्धिपात्र थया ले. एकदा निदाने अर्थ हविणारनगरमां गया ,त्यां मार्गने अजाणता कोइ सोम देव नामें पुरोहित हतो, तेने मार्ग पूज्यो. पण ते पुरोहित मुनिना वेष नो देषी बे, वली ते नगरमां वे मार्ग बे, तेमां एक मार्ग व्यंतरयधिष्ठि त , तेथी जे कोइ ते मार्गे जाय, ते बलीने राख थइ जाय, एवी नष्ण धरती विकुर्वी जे. बीजो मार्ग पाधरो बे, पण पुरोहितें मुनिने व्यंतरअधिष्ठि त मार्ग देखाड्यो. मनमां जाएओँ के, ए बली नस्म थाय तो कौतुक जोश्य !
हवे साधुतो ते मार्गे चाल्या, तेवार ते व्यंतर पण साधुना तपतेजयी नागे. तेथी मार्ग शीतल थयो. शंखराजर्षितो र्यासमितियें हलवे हलवे चाल्या जाय जे. त्यारें सोमदेव पुरोहितें गोखमां वेतां विचायुं के, अहो! ए धर्म महोटो के. जे माटे एवो मार्ग ते पण एने प्रनावें शीतल थयो. तेमाटे ए वेषने धन्य , अने ए मार्गने पण धन्य जे. एम चिंतवी गोरख थी तो उतरी साधुने पगे लागी. कहुं हे स्वामिन् ! में अज्ञानपणे महा पाप कयुं. महारो अपराध खमो. साधुयें पण योग्य जाणी धर्म कह्यो. ते सांजलीने पुरोहित प्रतिबोध पाम्यो. मनमां विचायुं के, ए मुनिराज महा उपगारी जे. जे माटे में अपराध कस्यो, तो पण एवं मुझने धर्म समजा