________________
ए४
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. वीने उपगार कस्यो ! पनी कयुं के हे स्वामिन् ! संसार समुश्मा चारित्ररू प प्रवहण देइने मने तारो. गुरुये पण तेने चारित्र अंगीकार कराव्यु. ते निरतिचार चारित्र पाले, पण ब्राह्मणजाति माटे जातिमद घणो कस्यो ते थी नीच गोत्र कर्म बांध्यु. बहुकाल चारित्र पाल्युं पण अंते मद कस्यो ते आलोव्यो नहि, पनी काल करीने देवता थयो. त्यां बहुकाल सूधी देवता ना जोग जोगवीने नीच गोत्रनामकर्मने नदये ते सोमदेव पुरोहितनो जीव गंगाने कांठे बलकोट नामें चंकाल रहे , तेनी गौरी नामें नार्यानी कूखें यावी उपन्यो. एथी बागल ए कथा “अनूसणो सोह बनयारी" त्यां लखाशे इति श्रीउत्तराध्ययनसूत्रवृत्तो ॥ए जातिमद उपर कथा कही.
हवे लान.मद नपर सुनूम चक्रवर्तिनी कथा कहे ले. ॥ वसंतपुरनगरे जेनी सर्व वंश उन्जेद पाम्यो जे एवो एक बोकरो हतो. ते देशांतर जमतो एक तापसनी पालीमा गयो. ते तापसनुं जम एवं ना म. ते तापसें बोकराने महोटो कस्यो. अनुक्रमें जमनो पुत्र माटे जम दग्नि नाम कहेवाएं. ते पण घोर तपस्या करवा लाग्यो. तेथी लोकमां प्र सिदि पाम्यो. एवा अवसरमां एक विश्वानर देवता ते श्रावक बे, घने बीजो धन्वंतरि नामें देवता ते तापसनो नक्तिवंत जे. ए बेद देवोने मां होमांहे विवाद थयो. एकें कह्यु साधु दृढधर्मी होय, अने बीजायें कह्यु के तापस दृढधर्मी होय. पनी बेदु जणें विचार कस्खो के, तापस तथा सा धुनी परीक्षा करिये. त्यारें श्रावक देवता बोल्यो के, अमारो सर्वमा नवो जे साधु होय तेनी परीक्षा करियें, अने तमारो सर्वमा प्रधान मुरव्य जे तपस्वीहोय, तेनी परीक्षा करिये. एवो ठेराव बेहु जणे कस्यो.
एवा अवसरमा मिथिला नगरीने विषे ताजो धर्म पामेलो एवो पद्मर थ नामें राजा ते चंपानगरीमा श्रीवासुपूज्य स्वामिनी प्रतिमा पासें चारि त्रलेवा जाय .ते राजानी परीक्षा करवा माटें देवतायें तेना चालवाना मार्गमां देडकी विकुर्वी. ते देखीने मेघकुमारना जीव हाथीनी परें तेरा जायें पोताना पग उँचो राखी मूक्यो,पण आगल न चाल्यो. इहां कोई कहे ले के देवता सिह पुत्रनुं रूप करी राजा पासें गया, अने चमत्कारनी वातो देखाडीने कयुं के तुं ए धर्म हमणां म कर. तहार आउ घणुंडे. त्यारें