________________
७२ जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. न होय. यहां महानिशीथमां रजा साध्वीनुं दृष्टांत कयुं जे ते कहे .
नशचार्यना गहमां पांचशे साधु अने बारशे साधवी , तेना गहने विषे एक कांजीनुं पाणी, बीजुं जातनुं उसामण, त्रीजुं त्रण उकालानुं पा
णी, ए त्रण मूकीने बीजां पाणी को वावरतुं नथी. एम करतां दैवयोगें रजा साध्वीनुं शरीर गलतकोटें बगडयुं, तेवारें बीजी साध्वीयें कह्यु के उक्करकार ! उक्करकार!! एवा प्रश्नोत्तरें रजायें कह्यु के ए शुं मुजने कहो बो? ए प्राशुकपाणीयें करीज महारुं शरीर बगडधु , एवां तेनां वचन सांजलीने साध्वनिनां हृदय दोन पाम्यां,जे हवे आपणे पण उमपाणी न पीवु, ते मां पण एक साध्वीयें एबुं चिंतव्युं जे हमणां अथवा पनी महाहं शरीर सडी सडीने कटका थइ जाय तो जलें थान, पण महारे तो नम जलज पी Q. नमपाणी पीवाथी शरीरनो विनाश न थाय,परंतु पूर्वनवकृत अशुजकम करीज विनाश थाय. एम विचारी खेद करवा लागी के हा धिक्कार हजो ए पापणीने के एणे न कहेवा योग्य असमंजस एवं आ वचन कह्यं ॥ यतः॥ किंकेण कस्स दिङ, विहियं को हरऽ हीरएकम्स ॥ स्यमप्पामाविदत्तं, अलिअ सुहंपि पुरकंपि ॥ ए रीतनुं ध्यान करतांज ने साध्वीने केवलज्ञान उपन्युं तेथी तेणे सर्व साध्वीयोना संदेहने टाल्यो.पडी र आर्यानो संदेह पूब्यो जे एने शाथकी रोग थयो? तेवारें केवलीयें कडं के रक्तपित्तने दूपणे द्रपित थ एणे करोलियांसहित स्निग्ध आहार कस्यो. तेथकी एने रक्तपि तनो रोग थयो, वली सचेतपाणी संघट्टीने श्रावकनी दीकरीनु मुरव धो युं, तेथी शासनदेवीये ते रकुत्रार्यानीनपर रुष्ट यश्ने शिखामण आपवा मा टें कांक चूर्ण, तेना याहारमा नारख्युं, तेथी एनुं शरीर बगडधु, पण प्रा शुक पाणीथी बगडयुं नथी. एवं सांजलीने रजायें कह्यु के हे नगवति ! मुजने यालोयणा आपो, तो ढुं शुम था ? तेवारें केवलीयें कह्यु के तुं शुभ था,एवं को प्रायश्चित्त नथी,कारण के तें एवां उर्वचन कह्यां,तेथी तुने . निकाचित कर्मनो बंध थयो. ते कर्मे करीने कुष्ट, नगंदर, जलोदर, श्वास, अतिसार,गंम्माला आदि महा दुःखो अनंत नवसुधी तारे जोगववां पडशे? एम कही. बीजी आर्याउने केवलीयें आलोयणा आपी तेथी सर्व गुम था. माटे अगीतार्थपणाना आकरा दोष जाणीने धर्मविरु६ वचन बोलवू नहिं.
ए वितिगिडानेविणे आषाढनति आचार्य- दृष्टांत कहे जे. जे आ