________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित.
५३
वी लागे, ते सर्प खावी तेमनी पाउल लागा. तेवारें सर्व प्रधानादिकें मली स्थान सनायें खावी राजाने कह्युं के हे राजन् ! तमें माह्या बो, मा टें तमारे कदाग्रह करवो घटे नहिं. धिक्कार पडो तमारा कदाग्रहने पंकि तने श्यो कदाग्रह करवो ? जो नहिं मानो, तो पोतानाज पोतें शत्रु थ ने कदाग्रह रंज्यो कहेवाशे, तेथी थोडा माटें घणो अनर्थ था. एटला माटें क्लेश शांतिने शुं हमयां प्रण नागनी पूजा करता नथी ? पढी जेम वैद्य विना व्याधि वधे तेनी शी गति थाय ? इत्यादिक मंत्रीयें घणुं कयुं, तो पण राजा दृढ थको नागनी पूजा न करतो हवो. त्याऐं क्रोधवंत थयो थको ते नाग स्वप्न मध्ये यावी, राजाने कहेवा लाग्यो के रे रे मूर्खा ! तुं मु वगणे बे, पण तें मारुं पराक्रम दीतुं नयी! हुं रूठो थको साक्षात् यम सरखो बुं, ने वो थको कल्पवृक्ष सरखो बुं, ते माटें तुं मुकने पूज. स कितनो कदाग्रह in अन्वयव्यतिरेकें करी जे बते ते तुं ने जे ते ते तुं, ते करी प्रगट फल प्रत्यें जोतो थको पण तुं महारी पू जा करतो नथी. समकेतरूप कदायतें करी ग्रयुं वे हृदय जेनुं एवा हे राजा ! याज प्रातःकालें नठीने पोतानी मेलें प्रजातें महारी पूजा तुं ज रूर करजे, जो तुं नहिं कर, तो तुमने, तारी जार्याने अने तारा पुत्रने य मने घेर मोकलीश. एम साक्षात् नागें कयुं तो पण समकितना दूषणने नये राजा ते नागप्रत्यें पूजतो न हवो. त्यारे ते काल जेवो नाग यावी ने राजाना पुत्रने मंसतो हवो, तेज वेलायें ते राजपुत्रने - मूर्छा यावी, तेथी भूमिकायें पढ्यो, तो पण राजा पूजा न करतो हवो, पढी राजानो परिणा म फस्यो नहीं, त्यारे ते नाग, पटराणीने पण मस्यो, ते पणं पुत्रनीज दशा पामी. एम बीजा वे पुत्र तथा वे राणीने पण मस्यो तेथी तेनी पण ए ज दशा थइ, तो पण राजा. लगारे न चव्यो ! त्यारे मंत्र, तंत्र, यौषधि प्र मुख उपचार करा, ते सर्वे निष्फल थया. राजादिक सर्वने घणो शोक यतो वो हवे चुं थशे ? शुं करधुं ? एम विकल्प करे बे, एवामां क स्मात् जालीयें कोइक देवतायेंज मोकव्यो होय नहिं ? एवो सर्व गारुडी मां सर एक गारुडी तिहां श्राव्यो. ते गारुडीने देखवा मात्रथीज जो पण जीववानी याशा सर्वने गइ बे, तो पण सर्वे मुदित यता ते गारुडी ने घणी यागता स्वागता करी यादरमान करता हवा. ते गारुडी कहे